πολιτική | θοδωρής γεωργακόπουλος

Έχω Ένα Καινούριο Βιβλίο

Εδώ και περίπου ένα χρόνο κάθε Παρασκευή γράφω ένα άρθρο στην εφημερίδα Καθημερινή. Ξέρετε, είναι αυτά τα άρθρα γνώμης για διάφορα θέματα της πολιτικής και την κοινωνικής πραγματικότητας (αυτά που σας αρέσουν), στα οποία αναπτύσσω μια θέση συνήθως παίρνοντας αφορμές και στοιχεία από βιβλία και έρευνες που έχω διαβάσει. Όποιος θέλει μπορεί να τα διαβάσει στο site της Καθημερινής, βεβαίως, αλλά καθώς πολλοί από εσάς διαβάζετε όλο και περισσότερο σε κινητά, tablets και e-readers, αποφάσισα να τα συγκεντρώσω σε μια πιο βολική μορφή. Κυρίες και κύριοι, τα “Πράγματα Που Σκέφτομαι Στο Ντους”:

– Δωρεάν στο iBooks
– Δωρεάν στο Google Play
– Δωρεάν στο e-shop του Καστανιώτη

το βιβλίο σε ePub και σε mobi

Για να πάρετε μια καλύτερη εικόνα για τα θέματα που πραγματεύομαι μέσα σ’ αυτή τη μικρή συλλογή, να η εισαγωγή:

Παραδόξως, Ένα Χρόνο Μετά, “Όλη Η Ελλάδα” Δεν Έχει Ακόμη “Δωρεάν WiFi”

Στις 5 Νοεμβρίου 2013, αποκρινόμενος σε μιαν ερώτηση περί δυσπιστίας, ο πρωθυπουργός της χώρας απάντησε, από μόνος του, εκτός θέματος, λέγοντας τις εξής λέξεις:

[field id=”1″]

“Εγώ σήμερα μπορώ να το υποσχεθώ ότι θα έχουμε στην Ελλάδα δωρεάν ασύρματο WiFi ίντερνετ σε όλη την Ελλάδα σε ένα χρόνο”

Μπαπ -χεράκι στο τραπέζι απαλά, παύση για έμφαση.

Έτσι είπε.

Αυτή Η Έρευνα Μπορεί Να Σκοτώσει Το Τελευταίο Ίχνος Ελπίδας Στην Ψυχή Σου

O_O

Το Βέλγιο Έδωσε Άσυλο Σ’ Αυτό Το Μετανάστη Επειδή Κινδύνευε Στη Χώρα Από Την Οποία Ήρθε: Την Ελλάδα

[field id=”1″] Εδώ, η ιστορία ενός μετανάστη που έφυγε κυνηγημένος από τη χώρα του και ζήτησε πολιτικό άσυλο σε μια …

Μάντεψε Ποιοι Από Τους Πολίτες Της Ευρώπης Αντιπαθούν Περισσότερο Τους Εβραίους

Ακούστε να δείτε: Το 69% των Ελλήνων έχουν αρνητική γνώμη για τους Εβραίους σύμφωνα με φρέσκια έρευνα του Anti-Defamation League, …

Τι Κάνει Στη Ρωσία Ο Τσίπρας

Την περασμένη Παρασκευή έγραφα στην Καθημερινή ότι δύο είναι οι κρίσιμες και απαραίτητες ιδεολογικές συνεισφορές της αριστεράς στον πολιτικό διάλογο κατά τη δικιά μου γνώμη, και υποστήριζα ότι η μία, η ευαισθησία και η επαγρύπνηση για τα περιβαλλοντικά θέματα, έχει πάει περίπατο με την ακατάσχετη αφισοκόλληση των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα. Τι σόι “αριστερά” είναι αυτή, αναρωτιόμουν, που γεμίζει την πόλη με σκουπίδια (“από ανακυκλωμένο χαρτί”, που λέει η Ρένα Δούρου, προφανώς αγνοώντας την γελοιότητα της ίδιας της τοποθέτησης).

Σήμερα πήγε επισήμως περίπατο και η δεύτερη.

Αποσπάσματα Από Το Προεκλογικό Tour De Force Του Άρη Σπηλιωτόπουλου

Ο νέος-που-δεν-ήταν-νέος-ούτε-όταν-ήταν-νέος και δροσερός υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας για τη δημαρχία της Αθήνας τις τελευταίες ημέρες εξαπολύει μια ομοβροντία προεκλογικών δεσμεύσεων, προτάσεων και εκτιμήσεων που σόκαραν, συνάρπασαν και προβλημάτισαν το φιλοθεάμον κοινό. Στα πλαίσια του σουρρεαλιστικού πολιτικού λεξιλογίου μιας πολιτικής σκηνής που περιλαμβάνει το Μάκη Χριστοδουλόπουλο και τον αστυνομικό με τη ζαρντινιέρα αυτά που λέει δεν είναι και τρομερά ρηξικέλευθα, βεβαίως, αλλά ας υποδυθούμε για λίγο ότι είναι απλά ο επίσημος υποψήφιος του κυβερνώντος κόμματος για τη δημαρχία του μεγαλύτερου Δήμου μιας δημοκρατικής χώρας, μιας αφηρημένης χώρας, όχι του δικού μας freak show, κι ας αξιολογήσουμε αυτά που λέει ως κανονικό πολιτικό λόγο.

Είπε τις τελευταίες ημέρες μεταξύ άλλων:

Η Ελλάδα Είναι Η 35η Καλύτερη Χώρα Του Κόσμου

Στα πλαίσια της διαρκούς αναζήτησης στοιχείων που μετράνε το πόσο καλές ή κακές είναι οι χώρες στους τομείς που έχουν σημασία για τη ζωή των ανθρώπων, διάβασα για μια μέτρηση καινούρια: Ένα πράγμα που λέγεται Social Progress Imperative έφτιαξε τον “Δείκτη Κοινωνικής Προόδου”, μια βαθμολογία που λαμβάνει υπ’ όψιν μια σειρά από στοιχεία που χαρακτηρίζουν χώρες του κόσμου και μετράει το πόσο καλό μέρος είναι η κάθε χώρα για να ζουν οι πολίτες της. Συγκεκριμένα μετράει:

…the capacity of a society to meet the basic human needs of its citizens, establish the building blocks that allow citizens and communities to enhance and sustain the quality of their lives, and create the conditions for all individuals to reach their full potential.

Τα στοιχεία που συμμετέχουν στην διαμόρφωση του δείκτη είναι τα εξής:

Από ό,τι φαίνεται, ο στόχος είναι μια ολιστική προσέγγιση της “ποιότητας ζωής” σε μια κοινωνία με έμφαση στα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα της ελευθερίας, της παιδείας, της ασφάλειας και προσωπικής και οικονομικής εξέλιξης. Η Ελλάδα παίρνει μια θέση σχετικά αναμενόμενη ανάμεσα στις 132 χώρες που συμμετέχουν: 35η, από τις τελευταίες της Ευρώπης, χαμηλότερα από αρκετές φτωχότερες χώρες όπως η Πολωνία, η Κόστα Ρίκα και η Ουρουγουάη. Τα αναλυτικά αποτελέσματα των πρώτων 44 χωρών είναι τα εξής (πάτα για μεγαλύτερη):

Δυο Tweets, Μια Πρόταση Δυσπιστίας Και Το Επίπεδο Του Πολιτικού Λόγου

Πριν από λίγα λεπτά η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε πρόταση δυσπιστίας στο πρόσωπο του Υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, προκαλώντας έτσι την καθυστέρηση της συζήτησης και της ψηφοφορίας για το πολύκροτο πολυνομοσχέδιο που ανοίγει επαγγέλματα και καταργεί προστατευτισμούς. Η κίνηση μπορεί να μοιάζει βγαλμένη απ’ το μυαλό κάποιου που παρακολουθούσε το House of Cards χωρίς υπότιτλους μεθυσμένος, αλλά αυτό που θέλω να σχολιάσω είναι κάτι άλλο. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωσε την πρόταση δυσπιστίας στο Twitter με το εξής tweet:

[field id=”1″]

Το οποίο ακολούθησε αμέσως μετά αυτό:

Έχω Μία Πρώτη Επιφύλαξη Για “Το Ποτάμι”

Είναι πολύ ωραίο πράγμα η ανακοίνωση μιας νέας πολιτικής κίνησης από έναν Έλληνα δημοσιογράφο που δεν ανήκει ούτε στους ιδεολογικά στρατευμένους, ούτε στους τρελούς ψεκασμένους. Αν έχετε προσέξει, εκείνοι είναι που κατέρχονται συνήθως στην πολιτική. Αν μη τι άλλο, “Το Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη προσθέτει λίγη περιπέτεια και ποικιλία και σασπένς σε ένα πολιτικό σκηνικό που μέσα στην κρίση έχει γίνει αλλόκοτα αποκρουστικό και γκροτέσκο. Μία πρώτη επιφύλαξη έχω για το εγχείρημα και είναι σοβαρή:

Γιατί δεν λειτουργεί το site;