πολιτική | θοδωρής γεωργακόπουλος

Αλήθεια Υπό Πτώχευση

Αυτός δεν είναι σωστός τίτλος. Αλλά δε μπορώ να σκεφτώ κάτι καλύτερο, δεδομένων των συνθηκών. Κοιτάξτε:

Μερικά πολύ ενδιαφέροντα και περίεργα πράγματα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες, όχι πολύ αναπάντεχα δεδομένης της γενικότερης κατάστασης, αλλά μαζεμένα, και ως εκ τούτου ίσως κάπως ενδεικτικά για το πού πάει το πράγμα. Δεν είχα πάρα πολλά πράγματα να πω στην αρχή, μα στη συνέχεια άρχισαν να συσσωρεύονται, κι αυτό μου δημιούργησε την εντύπωση ότι κάτι κλιμακώνεται, κάτι ξεφεύγει, χωρίς να ξέρω τι σημαίνει αυτό το “κάτι”, τι πράγμα είναι, καν.

Ο Τρίτος Χειμώνας Της Πτώχευσης Ξεκινά

Κοίτα!

Μια αναμπουμπούλα απλώνεται στη χώρα, μια αντάρα. Το φαινομενικά ατέλειωτο ελληνικό καλοκαίρι τελειώνει, και μαζί του τελειώνει και κάτι που έμοιαζε με διάλειμμα στο διαρκές ελληνικό δράμα, ένα διάλειμμα διάστικτο με μαύρες παρενθέσεις, μα κατά τ’ άλλα μουδιασμένα ράθυμο.

Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουν. Το βλέπεις. Τα μέτρα κοντεύουν. Το δράμα κορυφώνεται. Η κατσαρόλα βράζει πάλι.

Και Το Σκοτάδι Απλώνεται

Τον Ιούνιο του 2011 Χριστιανοί διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν έξω από θέατρο που επρόκειτο να ανεβάσει το αμφιλεγόμενο έργο “Corpus Christi” και διαμαρτυρήθηκαν έντονα φωνάζοντας συνθήματα και κραδαίνοντας σταυρούς και άλλα χριστιανικά σύμβολα, καθώς θεωρούσαν πως το έργο προσβάλλει τη θρησκεία τους. Η διαμαρτυρία αυτή έγινε έξω από το θέατρο San Pedro Playhouse στο Τέξας. Παρόμοιες διαμαρτυρίες συνέβησαν οπουδήποτε παίχτηκε το συγκεκριμένο έργο, και όχι μόνο στην Αμερική -όπου υπάρχουν Χριστιανοί, υπήρξαν διαμαρτυρίες.

Βλέπεις, δεν υπάρχουν μόνο στην Ελλάδα θρησκόληπτοι, trolls του πραγματικού κόσμου που δεν θέλουν να υπάρχει τίποτα που δεν καταλαβαίνουν και μισούν τα πάντα. Παντού υπάρχουν. Και ειδικά στις προοδευμένες και δημοκρατικές ΗΠΑ είναι πάρα πολλοί, και πάρα πολύ τρελοί. Οι άνθρωποι εκεί δολοφονούν γιατρούς που κάνουν εκτρώσεις. Για τέτοια παράνοια μιλάμε.

Έλληνες Απλήρωτοι Εργαζόμενοι

Σύμφωνα με ένα νούμερο που βρήκα πριν από λίγους μήνες στη Wall Street Journal, έως και 500.000 Έλληνες εργαζόμενοι (που δηλαδή δεν προσμετρούνται στον αριθμό των ανέργων) έχουν τουλάχιστον τρεις μήνες καθυστέρηση στις πληρωμές των μισθών τους. Κι αυτό είναι νούμερο από την περασμένη άνοιξη. Είναι βέβαιο ότι σήμερα ο αριθμός τους είναι μεγαλύτερος, και η καθυστέρηση στις πληρωμές τους επίσης. Οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά, που εισέβαλλαν τις προάλλες στο Υπουργείο Αμύνης, σύμφωνα με όσα διάβασα είναι έξι μήνες απλήρωτοι.

Αυτή την εποχή πολλοί εργοδότες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα. Σε πολλές περιπτώσεις θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν φταίνε οι ίδιοι για τα προβλήματα αυτά. Η αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται καταρρέει. Η κατανάλωση έχει καταβαραθρωθεί. Μπορεί να τους χρωστάνε λεφτά πελάτες. Μπορεί να τους χρωστάει λεφτά το κράτος. Πολλοί εργοδότες παραπονούνται γι’ αυτή την κατάσταση, και οι περισσότεροι λένε αλήθεια. Δεν έχουν έσοδα για να πληρώσουν τους εργαζόμενους. Κι όταν λένε ότι δεν φταίνε, έχουν εν μέρει δίκιο.

Αλλά μόνο εν μέρει.

Μια Πολύ Περίεργη Παρασκευή

Στη χώρα μας τη συναρπαστική κάθε μέρα είναι μια έκπληξη και μια πρωτοφανής αποκάλυψη. Μερικές μέρες όμως είναι πιο γεμάτες από άλλες. Να μερικά πράγματα που έγιναν σήμερα.

Λινξ Από Την Πτωχευμένη Ελλάδα

Καθώς το ελληνικό δράμα συνεχίζεται, ξένοι συνεχίζουν να παρακολουθούν τι κάνουμε και όσα μας συμβαίνουν, και αυτά που καταλαβαίνουν, τα γράφουν. Να μερικά αξιοσημείωτα από τις τελευταίες ημέρες.

Η Ευγένεια Δε Ζει Εδώ

Δύο πράγματα είδα χτες, που μου έκαναν εντύπωση.

Πρώτον, τη μορφή του τσακωμού του Προέδρου της Βουλής Βαγγέλη Μεϊμαράκη με το δημοσιογράφο και εκδότη Νίκο Χατζηνικολάου.

Δεύτερον, ένα βίντεο στο ίντερνετ.

10 Απίστευτες Ατάκες Του Μιτ Ρόμνι

Πριν από λίγη ώρα πλημμύρισαν τα ίντερνετς με κάποια βίντεο που δείχνουν τον υποψήφιο Πρόεδρο των ΗΠΑ να μιλάει σε μια κλειστή συγκέντρωση Ρεπουμπλικανών χρηματοδοτών του. Η διαρροή στην πραγματικότητα έγινε πριν από λίγες εβδομάδες, αλλά τώρα το Mother Jones έφερε τα βιντεάκια στην επικαιρότητα, αφού πρώτα οι δημοσιογράφοι είδαν το αυθεντικό βίντεο που κατέγραψε ένας από τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση και επιβεβαίωσαν ότι αυτός που μιλάει είναι, όντως, ο Ρόμνι. Αυτά που λέει είναι εκπληκτικά. Καθώς ο σχολιασμός στην αποκεί πλευρά του Ατλαντικού έχει αρχίσει, δες ένα απόσπασμα, και διάβασε δέκα ατάκες που σταχυολόγησα και μετέφρασα βιαστικά:

[field id=”1″]

Ο Αληθινός Μπαράκ Ομπάμα

Στο τελευταίο τεύχος του Vanity Fair, ενός Αμερικάνικου περιοδικού για κουτσομπολιό, διάσημους και γαλαζοαίματους που, ενίοτε, για ξεκάρφωμα, εκδίδει και κορυφαίας ποιότητας δημοσιογραφία, υπάρχει ένα γιγάντιο άρθρο του διάσημου δημοσιογράφου Μάικλ Λιούις (που είχε έρθει και στη Μονή Βατοπεδίου) για τον Πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα. Το ασυνήθιστο σ’ αυτό το άρθρο είναι πως γράφτηκε μετά από εξάμηνη έρευνα κατά την οποία ο Λιούις είχε πρόσβαση στον Πρόεδρο πρωτοφανή στην ιστορία των ΗΠΑ. Ήταν μαζί του στο γήπεδο του μπάσκετ, σε συναντήσεις, στο Air Force One, σε μέρη του Λευκού Οίκου που το κοινό δε βλέπει ποτέ. Υπάρχουν ιστορικοί και βιογράφοι που ακολουθούν τους Προέδρους για να γράψουν γι’ αυτούς (ή να τους βοηθήσουν να γράψουν μόνοι τους) μετά τη λήξη της θητείας τους, αλλά ποτέ ξανά δημοσιογράφος δεν είχε τέτοια πρόσβαση γράφοντας για εν ενεργεία Πρόεδρο.

Το άρθρο, λοιπόν, περιέχει πληροφορίες πολύ ενδιαφέρουσες. Έχει λίγο το χαρακτήρα της κλειδαρότρυπας, και η παράλληλη ιστορία του στρατιώτη που έπεσε στη Λιβύη καταλαμβάνει υπερβολικά πολύ χώρο μόνο και μόνο για να υπογραμμίσει ένα σκέλος της δουλειάς του Προέδρου, αλλά είναι πολύ καλογραμμένο και διαβάζεται νεράκι. Να μερικά αποσπάσματα, και πράγματα που έμαθα διαβάζοντας:

Η Χρυσή Αυγή Και Η Τρομοκρατία

Ας πούμε μιαν ιστορία.

Το 1932 στη Γερμανία οι παραστρατιωτικές οργανώσεις SA και SS, που ανήκαν στο κόμμα των Εθνικοσοσιαλιστών, προκαλούσαν εκτεταμένα επεισόδια στις ρημαγμένες από τη φτώχια που ακολούθησε το μεγάλο κραχ Γερμανικές πόλεις, με επιθέσεις σε οργανώσεις άλλων κομμάτων. Κόσμος σκοτωνόταν. Ανασφάλεια και βία απλώνονταν παντού στη χώρα, μα κανένας δεν αντιμετώπιζε τις οργανώσεις αυτές πλέον ως παράνομες τρομοκρατικές ομάδες. Και ο ίδιος ο αρχηγός τους ήταν αυτός που υποσχόταν ότι θα επαναφέρει την τάξη στην κοινωνία, αν εκλεγεί καγκελάριος.

Ένα χρόνο αργότερα θα εκλεγόταν.

Θα περίμενε κανείς ότι πια θα είχε βρεθεί ένας ορισμός για τη λέξη “τρομοκρατία”. Τόσο έχει κουβεντιάσει η ανθρωπότητα για το θέμα, έντεκα χρόνια έχουν περάσει από την 11η Σεπτεμβρίου, τόσοι τρομοκράτες έχουν προκαλέσει τρόμο μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο στον πλανήτη, από τους αριστερής χροιάς δολοφόνους στην Ευρώπη μέχρι τους Ταλιμπάν και την Αλ Κάιντα. Δε μπορεί, θα έπρεπε πια κάποιος φορέας να έχει καταλήξει σε μια τελεσίδικη και πλήρη εξήγηση της λέξης.

Τι είναι “τρομοκρατία”; Ποιος είναι “τρομοκράτης”; Τι διαφορά έχει ο τρομοκράτης από τον απλό εγκληματία; Υπάρχει διαφορά; Πρέπει να υπάρχει, αν είναι να έχουν νόημα οι λέξεις (κι αυτό το κείμενο).