Κοίτα: Σ’ αυτό εδώ το website μπορείς για πρώτη φορά να βρεις αυτά τα χειρόγραφα τα μυθικά, τα πιο αρχαία …
Επιτέλους η απάντηση από τον άνθρωπο που το σχεδίασε: Για να μη νομίζει ο κόσμος ότι είναι κεράσι! Anyway, when …
Συνεχίζοντας το μίνι αφιέρωμα στο μέρος που γινήκαν όλα (τα τεχνολογικά θαύματα), να ένα νοσταλγικό κείμενο του Τζαρον Λάνιερ για …
Αν δεν το πήρες χαμπάρι τις λίγες μέρες που κάνει τη γύρα στα Ίντερνετς, διάβασε αυτό το μακρύ και θαυμάσιο …
Διάβασε αυτή την πολύ ωραία ανάλυση για την ψηφιακή φωτογραφία με κάποιους υπολογισμούς πολύ εντυπωσιακούς. Για παράδειγμα, το 20% των …
Ο Αλέξης Μαντριγκάλ του Atlantic κάθισε κι έβαλε κάτω τα νούμερα και υπολόγισε χοντρικά ποιο είναι το κόστος του Angry …
Τις προάλλες σου έδειξα το εξώφυλλο της βιογραφίας του Στιβ Τζομπς, το οποίο φιλοξενεί ένα φωτογραφικό πορτρέτο από το εξώφυλλο του Fortune το 2009. Ξεψαχνίζοντας παλιά περιοδικά στο σπίτι, μάντεψε τί βρήκα:
To άρθρο που περιγράφει όλα αυτά που βλέπεις στο εξώφυλλο μπορείς να το διαβάσεις εδώ.
Τη βρήκα σ’ αυτό το μακρύ και ενδιαφέρον άρθρο για τα social media (από το New York), το οποίο είναι …
Μή με παίρνεις τηλέφωνο.
Ποτέ και για κανένα λόγο. Δε θέλω. Δεν μου αρέσει.
Μισώ το τηλέφωνο. Όχι την τηλεφωνική συσκευή, την ιδέα. Την τηλεφωνία. Πιστεύω ότι είναι μια τεχνολογία παρωχημένη και δυσλειτουργική και δεν έχει καμία πρακτική χρησιμότητα για πολλούς σύγχρονους ανθρώπους. Ενάμιση αιώνα υπάρχει. Φτάνει.
Καταλαβαίνω ότι μπορεί να μη συμμερίζεσαι την οργή μου και ότι μπορεί να σου φαντάζει παράλογη και βλακώδης, εσύ, με το «απεριόριστα» πακέτο κινητής τηλεφωνίας και το handsfree στο αυτί, εσύ που δε μπορείς να μη μιλάς στο τηλέφωνο ούτε όταν οδηγείς το αυτοκίνητό σου.
Οπότε εξηγούμαι:
Τις προάλλες ταξίδεψα στο Λονδίνο, και για πρώτη φορά δεν πήρα μαζί μου ούτε κάποιο βιβλίο ή κάποιο περιοδικό, ούτε ψηφιακή κάμερα, ούτε ψηφιακή βιντεοκάμερα, ούτε mp3 player ούτε λάπτοπ. Αυτά είναι πράγματα απαραίτητα για μένα, ειδικά στα ταξίδια. Για να καταλάβεις: Το να περπατώ σε ξένη πόλη χωρίς την SLR στο χέρι είναι περίπου σα να περπατώ χωρίς παντελόνι. Επίσης, δεν μπορώ να περνάω νεκρό χρόνο σε αεροπλάνα και αναμονές χωρίς να διαβάζω κάτι. Επίσης δεν μπορώ να μην τσεκάρω συνέχεια emails και υποθέσεις της δουλειάς, γιατί πράγματα μένουν πίσω, κι επίσης υπάρχουν OCD θέματα που πρέπει να αναλογιστεί κανείς. Οπότε αυτό το ταξίδι, για το οποίο έφυγα με ένα iPhone στην τσέπη (που θα έπαιζε το ρόλο της κάμερας, της βιντεοκάμερας, του mp3 player, του Twitter client, του email client και, α ναι, του τηλεφώνου) κι ένα iPad στο βαλιτσάκι (που θα έπαιζε το ρόλο του βιβλίου, του περιοδικού και του λάπτοπ), ήταν ένα ενδιαφέρον πείραμα.