Μπορείς τώρα να με φανταστείς να κρατάω στο ένα χέρι μια μικρή ιντερνεταμπλέτα, στο άλλο χέρι μια άλλη μικρή ιντερνεταμπλέτα, και να τις βάζω να πολεμάνε και να παλεύουν, σα τα GI Joe που παίζαμε ως νήπια.
Τσάκα τσούκα τα αλουμίνια, τα πλαστικά, τα τζάμια.
Ποιος κέρδισε; Ποιος βγήκε νικητής αλώβητος* απ’ την τιτάνια μάχη; Διάβασε.
Εγώ να πω την αλήθεια όταν πρωτο-ανακοινώθηκε το iPad δεν πίστευα ότι θα πετύχαινε. Βλέποντας την παρουσίαση και διαβάζοντας τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου μηχανήματος δεν μπορούσα να καταλάβω το νόημα, ποιες ανάγκες εξυπηρετεί, τι ρόλο βαράει στο ηλεκτρονικό γίγνεσθαι, το ήδη πολυπληθές και πολύπλοκο. Κι όταν πρωτο-έπιασα ένα iPad και το ‘παιξα για λίγες μέρες (όταν ακόμα δεν κυκλοφορούσε στην Ελλάδα, και δεν είχε καν ελληνικά στο πληκτρολόγιο) πάλι δεν με έπειθε. Δεν μπορούσα να καταλάβω ποιον αφορά. Σε ποιον απευθύνεται.
Κατάλαβα όταν πέρασα λίγο καιρό μαζί του, όταν άρχισα να το ζω, όταν γνωριστήκαμε καλύτερα και πήγαμε μαζί στο κρεβάτι, στην τουαλέτα. Διαπίστωσα στην πράξη πως να, ακόμα μια οθόνη μπορεί να χωράει στην καθημερινότητα, χωρίς να αντικαθιστά άλλες -αλλά αντικαθιστώντας πλήρως πράγματα που παλιά έκανε το τυπωμένο χαρτί. Κι άλλοι βρήκαν άλλες χρήσεις (κόσμος το χρησιμοποιεί ακόμα και για δουλειά, αντί για υπολογιστή, πια) και έτσι δημιουργήθηκε ολόκληρη κατηγορία, μια τεράστια εμπορική επιτυχία, η έλευση της εποχής της αφής.
Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, εμφανίζεται κάτι που αποδεικνύεται πως είναι η δεύτερη** μεγάλη και ριζική αλλαγή στην εξέλιξη αυτού του τύπου συσκευών: Η σμίκρυνση.
Για πρώτη φορά φέτος και μετά από κάποιες κάπως καταγέλαστες απόπειρες εμφανίστηκαν αληθινοί ανταγωνιστές για το iPad της Apple, με τη μορφή ταμπλετών που τρέχουν Android, από τη Google και από την Amazon. Οι πρώτοι και πιο ελπιδοφόροι ανταγωνιστές, το Kindle Fire και το Nexus 7, έχουν δυο σημαντικά χαρακτηριστικά:
1) Είναι μικρότεροι σε μέγεθος από το iPad
2) Είναι πολύ, πολύ, πολύ φτηνότεροι
Θυμόμαστε όλοι, ή έστω οι πολύ γκατζετάκηδες, πόσο είρων ήταν ο Στιβ ο Τζομπς σχετικά με τις ταμπλέτες μικρού μεγέθους, αυτές που έχουν οθόνη μόλις 7 ιντσών (το iPad έχει 9,7). Ε, από ό,τι αποδεικνύεται, έκανε λάθος. Αυτό το μέγεθος είναι μια χαρά. Κι αν φτιαχτεί μια συσκευή τόσο μικρή σωστά, μπορεί να αποτελέσει εργαλείο εξίσου καλό με το iPad για τις ίδιες δουλειές. Ίσως και καλύτερο.
Πριν από λίγες εβδομάδες τα Public μου έστειλαν ένα Nexus 7 της Google για να το δοκιμάσω. Πριν από λίγες ημέρες, μου έστειλαν και κάτι άλλο: Την πρώτη απόπειρα της ίδιας της Apple για ένα μικρότερο iPad. Ναι, γιατί σ’ αυτό το σημείο ήμαστε πλέον: Η Apple ακολουθεί, μιμείται. Τέλος πάντων, πέρασα μερικές ημέρες χρησιμοποιώντας και τα δύο, και μερικά πολύ σημαντικά πράγματα έγιναν σαφή. Αντί να κάνω ένα τυπικό review, θα παραθέσω αυτά τα συμπεράσματα. Η σύγκριση των δύο συσκευών θα γίνει μέσα από αυτά. Στο τέλος βγαίνει και νικητής. Περίπου.
[imagebrowser id=54]
1. Αυτό είναι το ιδανικό μέγεθος για μια ιντερνεταμπλέτα
Ξεκινώ από αυτό, το πιο αναπάντεχο συμπέρασμα από τις μέρες που πέρασα δοκιμάζοντας αυτά τα μαραφέτια. Οι συσκευές αυτές, που έχουν μέγεθος τέτοιο ώστε να μπορείς να τα γραπώνεις με μια φυσιολογικού μεγέθους παλάμη, είναι οι ιδανικές για να κάνει κάποιος τις περισσότερες από τις δουλειές που περιμένει να κάνει μια ταμπλέτα. Μια τέτοια συσκευή προσφέρεται περισσότερο για πολύωρο διάβασμα, καθώς είναι πολύ πιο ελαφριά: Και το Nexus 7 και το iPad Mini έχουν σχεδόν το μισό βάρος του iPad 3/4. Για τον ίδιο λόγο είναι πολύ πιο φορητές. Χωράνε σε οποιαδήποτε τσάντα πολύ εύκολα, ενώ υπό προϋποθέσεις το Nexus (που είναι αρκετά πιο στενό) χωράει και σε μπόλικες τσέπες.
Ταυτόχρονα, οι οθόνες τους είναι απόλυτα ευανάγνωστες και λαμπερές, και μπορείς να διαβάζεις χωρίς να κουράζονται τα μάτια για ώρες. Η στενότερη οθόνη βοηθά στην πληκτρολόγηση με τους αντίχειρες, και σε ένα σωρό άλλες εφαρμογές που χρειάζονται χειρισμούς με τα δύο χέρια, όπως για παράδειγμα το Plants vs. Zombies. Και, βέβαια, αυτές οι συσκευές είναι πολύ, πολύ πιο φτηνές. Το σκέφτηκα πολύ αυτές τις ημέρες και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα: Ο μόνος λόγος για να πάρει κανείς μια “μεγάλη” ταμπλέτα όπως το iPad 3/4 (ή το λίγο μικρότερο Kindle Fire HD, ή το λίγο μεγαλύτερο Nexus 10) είναι αν θέλει να διαβάσει κόμιξ, που χρειάζονται μεγάλη οθόνη για να δείξουν ολόκληρη τη σελίδα. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλον. Αυτές τις ημέρες δοκιμάζω το νέο, 4ο “μεγάλο” iPad, κι έχω το νου μου μπας και βρω κάτι. Αλλά δε νομίζω.
Από τις δύο συσκευές, δε, τείνω να πιστέψω ότι το μέγεθος του Nexus 7, που είναι μικρότερο σε όλες τις διαστάσεις εκτός από το πάχος, είναι καλύτερο. Το Nexus μπορείς να το γραπώσεις με ασφάλεια με το ένα χέρι, χωράει σε κάποιες τσέπες, ενώ το μαλακό πλαστικό της πλάτης σε κάνει να νιώθεις ασφάλεια όταν το κρατάς. Το iPad Mini είναι λίγο πιο ψηλό, πολύ πιο πλατύ και αδιανόητα λεπτό. Είναι μια φλοίδα από αλουμίνιο εκπληκτική να τη χαζεύεις και να τη θωπεύεις, αλλά τη φοβάσαι και λίγο. Δεν χωράει σε τσέπη εύκολα, ενώ το ελάχιστο πάχος του με έκανε να φοβάμαι πότε πότε μη μου πέσει. Μέχρι που το συνήθισα, τουλάχιστον. Γιατί κάποια στιγμή το συνήθισα. Κι έκτοτε γίναμε αχώριστοι, έστω και πρόσκαιρα. Τέλος πάντων, παρακάτω αυτά.
2. Το Android 4.2 είναι πάρα πολύ ωραίο
Με το που άνοιξα τo Nexus 7 μου ήρθε ειδοποίηση για να κατεβάσω το Android 4.2, την τελευταία έκδοση του λειτουργικού της Google. Αυτό είναι το καλύτερο χαρακτηριστικό των συσκευών Nexus: Έχουν πάντα πρόσβαση στο καινούριο λειτουργικό μόλις κυκλοφορεί, κάτι που στο σύμπαν της Apple θεωρείται αυτονόητο, αλλά που στον κόσμο του Android, όπου κάθε κατασκευαστής βιάζει το λειτουργικό με δικούς του ευφάνταστους τρόπους, είναι μια πονεμένη ιστορία. Τέλος πάντων, το Android 4.2 δεν είχα την ευκαιρία να το δοκιμάσω μέχρι τώρα, και διαπίστωσα ότι είναι ένα πολύ ενδιαφέρον, πολύ καλοσχεδιασμένο, πανίσχυρο και εύχρηστο λειτουργικό. Έχω τα θεματάκια μου με το iOS, τα οποία ανάφερα αναλυτικά στο review του iPhone 5, και γι’ αυτό χαίρομαι όταν επιβεβαιώνεται ότι κάπου αλλού ταλαντούχοι άνθρωποι το παλεύουν περισσότερο. Τα ίδια σκέφτομαι αυτές τις ημέρες που παίζω και με ένα Windows Phone 8.
Τέλος πάντων, το Android έχει τα γνωστά widgets, το αληθινό multitasking, τα καταπληκτικά notifications, τις ευέλικτες οθόνες και, πλέον, και ένα αρκετά όμορφο design. Το πρόβλημα που υπάρχει στις ταμπλέτες με Android είναι το εξής: Τα applications. Δεν υπάρχουν αρκετά εξειδικευμένα applications για ταμπλέτες. Αυτό το πρόβλημα πλέον σβήνει στα κινητά Android, καθώς όλες οι σημαντικές εφαρμογές εμφανίζονται εκεί, αλλά δεν υπάρχουν πολλές εφαρμογές που να εκμεταλλεύονται τα μεγαλύτερα μεγέθη οθόνης που έχουν οι ταμπλέτες. Ουσιαστικά στο Nexus 7 μπορεί κανείς να δει τις ίδιες εφαρμογές που βλέπει σε ένα Galaxy Note II. Αυτό, να πούμε την αλήθεια, δεν είναι τραγικό. Και το Twitter, και το Facebook, και άλλες σημαντικές εφαρμογές που προορίζονται για κινητά, μια χαρά εμφανίζονται στην οθόνη 7 ιντσών του Nexus. Αλλά αν έχεις από δίπλα το iPad Mini… τέλος πάντων, θα τα πούμε αυτά παρακάτω.
Κάτι τελευταίο για το λειτουργικό του Nexus: Αν και το hardware της συσκευής είναι κορυφαίο, και υποτίθεται ότι το 4.2 έχει και ένα κόλπο που κάνει τα πάντα να πηγαίνουν πιο γρήγορα, το Nexus 7 που δοκίμασα δεν ήταν και τόσο γρήγορο. Συνάντησα μικροκαθυστερήσεις και μικρολόξιγκες που δε βλέπεις στα μεγάλα κινητά με Android, ας πούμε. Ή στο iPad Mini. Όχι τίποτα τρομερό, απλά λέω.
3. Η τιμή αυτών των πραγμάτων είναι αξιοσημείωτη
Ανάφερα πριν το Galaxy Note II, το χοντροτηλέφωνο/μικροταμπλέτα της Samsung. Αυτό το πράγμα έχει οθόνη 5,5 ιντσών και κοστίζει κοντά 700 ευρώ. Το Nexus 7 έχει συγκρίσιμο hardware, οθόνη 7 ιντσών, και του λείπει μόνο το τσιπάκι για να μπαίνει σε δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, κάμποση μνήμη, και η κάμερα. Και κοστίζει 269 ευρώ. Η τιμή είναι αξιοσημείωτη. Μ’ αυτά τα καινούρια μηχανήματα η Google (και η Amazon) δεν βγάζουν και πολύ μεγάλο κέρδος, αλλά ο κόσμος έχει τη δυνατότητα να αγοράσει πολύ καλή τεχνολογία χωρίς να πουλήσει το νεφρό του.
Είναι μια πολύ σημαντική εξέλιξη, και θα ήταν ακόμα πιο σημαντική αν η Apple την ακολουθούσε. Δεν την ακολούθησε και πάρα πολύ. Η μεγαλύτερη (σε χρηματιστηριακή κεφαλαιοποίηση) εταιρεία του κόσμου φυλάει τα profit margins σα τα μάτια της. Το iPad Mini κοστίζει 359 ευρώ στα ελληνικά καταστήματα. Βέβαια, είναι αρκετά φτηνότερο από το μεγάλο iPad, που ξεκινά από τα 529, και πολύ φτηνότερο από μια συσκευή σαν το iPhone 5 που ξεκινάει από τα 740. Αλλά δεν είναι φτηνό. Και πλέον υπάρχει ανταγωνισμός. Κι ωστόσο
4. Είμαι ερωτευμένος με το iPad Mini
Μετά από όλα αυτά, και καθώς μιλάω περισσότερο για το Nexus, και τι ωραίο μέγεθος που έχει, και τι χαμηλή τιμή, και τι μαλακό πλαστικό, θα περίμενε κανείς ότι αυτό μου άρεσε περισσότερο κι αυτό προτείνω. Σου την έφερα. Την πάτησες. Γιατί μετά από ένα αρχικό ετερόκλητο μείγμα σκεπτικισμού και ταυτόχρονης λαγνείας, άφησα το iPad Mini να καθιζάνει μέσα στην ψυχή μου, κι αυτό στρογγυλοκάθισε όσο λίγα γκάτζετς, και βούλιαξε μέσα, και δε ξεκολλάει με τίποτα. Το αγάπησα αναπάντεχα, μιαν εποχή που δεν έψαχνα κάτι τέτοιο ν’ αγαπήσω, όπως γίνεται σε τόσες και τόσες ρομαντικές κομεντί και λες, α, τι παραμύθια είναι αυτά.
Το iPad Mini είναι ένα κανονικότατο iPad, σαν αυτό που έχω σχεδόν τρία χρόνια τώρα. Αλλά είναι πιο γρήγορο. Και, όπως είπαμε στα περί μεγέθους παραπάνω, πολύ πιο βολικό, πιο φορητό, πιο εύχρηστο. Η οθόνη του δεν είναι retina, κι αν προσέξεις βλέπεις τα πίξελ. Και είναι μεν γρήγορο, αλλά δεν είναι ακαριαία, ιλιγγιωδώς γρήγορο, όπως ας πούμε το νέο iPhone 5. Αλλά είναι αρκετό. Και η οθόνη του είναι αρκετή. Είναι ό,τι πρέπει για τις δουλειές που κάνω συνήθως με ένα iPad (διάβασμα σε κρεβάτια, καναπέδες, τουαλέτες, όταν δε παίρνω το Kindle). Και ακόμα και η αφή του στο χέρι, όταν συνηθίσεις το πόσο λεπτό είναι, τουλάχιστον, είναι πολύ ευχάριστη. Αυτό που παθαίνεις με τα πολύ ωραία γκάτζετς και τις γυναίκες, που θες να τα πιάνεις ακόμα κι όταν δεν τα χρησιμοποιείς επειδή είναι πολύ ωραία η αφή τους: Αυτό.
[imagebrowser id=57]
Οπότε, ορίστε. Από τα δύο, εγώ προτιμώ σαφώς το iPad Mini. Το οποίο όμως είναι 90 ευρώ ακριβότερο από το Nexus 7. Το οποίο είναι μια αξιοπρεπέστατη ταμπλετίτσα, και κάνει όλες τις δουλειές που θα περίμενε κανείς, το ίντερνετ, το διάβασμα, τα σόσιαλ μύδια, γρήγορα και αποτελεσματικά. Αλλά το iPad τα κάνει γρηγορότερα και πιο λαμπερά. Και έχει πολύ περισσότερα εξειδικευμένα apps. Αλλά το Nexus 7 έχει πιο σωστό μέγεθος. Αλλά το iPad είναι πιο καλοφτιαγμένο. Αλλά η οθόνη του Nexus έχει μεγαλύτερη ανάλυση. Αλλά η οθόνη του iPad Mini είναι πιο λαμπερή και ζωντανή.
Σε μπέρδεψα πάλι.
Ξέρεις τι θα ήθελα;
Ένα iPad Mini με οθόνη retina. Κι ας ήταν λίγο πιο παχύ (αλλά όχι πολύ πιο βαρύ). Αυτό θα ήθελα. Δεν είναι αδύνατον. Γίνεται. Κάποια στιγμή θα γίνει. Και, νομίζω, αυτή θα είναι τότε η ιδανική ταμπλέτα. Εκτός αν τα επόμενα Android είναι ακόμα πιο ευέλικτα, και ακόμα πιο φτηνά, και σιγά σιγά αποκτήσουν και εξίσου πολλά εξειδικευμένα apps. Τότε θα μπλεχτεί πάλι ο έρωτας, θα τεθεί εν αμφιβόλω. Όπως γίνεται συνήθως.
*Κανένα γκάτζετ δεν τραυματίστηκε κατά τη διεξαγωγή αυτού του review
**Η πρώτη μεγάλη εξέλιξη: Οι οθόνες retina.