Νόμος Είναι Το Δίκιο Του Μαγαζάτορα

Η είδηση έσκασε σαν γροθιά στο κατεστημένο και στους πράκτορες των ξένων κέντρων που θέλουν τον Έλληνα υποταγμένο: Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Εστιατορικών και Συναφών Επαγγελμάτων (yeah) συνεδρίασε και αποφάσισε ότι από σήμερα θα επιτρέπεται πάλι το κάπνισμα σε εστιατόρια και καφετέριες, γιατί ο κλάδος τους είχε πτώση τζίρου 30% τους μήνες που ακόμα επιτρεπόταν το κάπνισμα.

Αν η πρόταση αυτή σου τηγάνισε τον εγκέφαλο και χρειάστηκε να τη διαβάσεις δεύτερη φορά για να συνειδητοποιήσεις τι είναι αυτό που λέει, είσαι δικός μας, στην ίδια κόλαση βράζουμε.

Γιατί ναι, η απαγόρευση του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους κλειστούς χώρους είναι νόμος του κράτους. Κι αν, π.χ., η Πανελλήνια Ένωση Παιδεραστών συνεδριάσει και αποφασίσει ότι τελικά η παιδεραστία δεν είναι κακό πράγμα, επειδή έχει πέσει 30% η τουριστική κίνηση προς την Ταϊλάνδη (ή κάτι τέτοιο), δεν σημαίνει τίποτα, γιατί οι νόμοι του κράτους είναι λίγο πιο σημαντικοί από τις αποφάσεις των συνδικάτων. Αυτονόητα πράγματα.

Εκτός…

Εκτός αν είσαι στην Ελλάδα, βεβαίως. Που δεν είναι κράτος, είναι μια συνομοσπονδία δέκα εκατομμυρίων κβαντο-κρατών του ενός πολίτη-αυτοκράτορα το καθένα. Όταν φτάνεις σε τόσο μικρές υποδιαιρέσεις της ύλης (και της λογικής), οι κανόνες της φυσικής (και της λογικής) παύουν να ισχύουν, κάθε γκρουπούσκουλο αποφασίζει για λογαριασμό του, τα σκουπίδια ξεχειλίζουνε στους δρόμους, τα μηχανάκια τρέχουνε στους πεζοδρόμους, παύει να ισχύει ακόμα και η βαρύτητα.

Είμαστε ένα κράτος απεριόριστης εντροπίας και μηδενικής ντροπής. Ένα μη κράτος. This κράτος is no more.

Και, σύμφωνα με το δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, δεν υπάρχει σωτηρία.