Να δυο links για το Σαββατοκύριακο, που αφορούν περίπου δυόμισι ανθρώπους κι εμένα:
Εδώ συνοψίζεται μια συζήτηση που έχει να κάνει με το γιατί τα sites των εφημερίδων δεν βάζουν links προς τις πηγές τους. Εξηγεί αρκετά γλαφυρά ότι το πρόβλημα δεν είναι φιλοσοφικό αλλά τεχνολογικό. Στα περισσότερα newsrooms της Αμερικής, λέει, το workflow προχωράει μέσα από CMS που είναι φτιαγμένα για να εξυπηρετούν το πρόγραμμα εκτύπωσης της χάρτινης εφημερίδας, που φυσικά δεν έχει καμία σχέση με το πώς λειτουργεί ένα site.
At the Chicago Tribune, workflows and CMSs are print-centric. In our newsroom, a reporter writes in Microsoft Word that’s got some fancy hooks to a publishing workflow. It goes to an editor, then copy, etc., and finally to the pagination system for flowing into the paper. Only after that process is complete does a web producer see the content.
Εδώ βλέπεις μια ανάλυση του προβλήματος από μια εταιρία που ισχυρίζεται πως έχει βρει μια λύση.
In print, you only get one chance to get it right. Publishing content as a continuously updated process works great when you can update in real time, but not when you have to wait until the next day to post the correction, at which point it’s really too late. And there’s another big difference between publishing on print and publishing on the web — finite space. If a reporter files a story, and there’s not enough space for it, somebody needs to make it fit on the page. Because the web has infinite space, web CMSs were not designed to accommodate a workflow that requires making the content fit the available space.
Κι εν τω μεταξύ εγώ για κάποιο μυστήριο λόγο χαίρομαι που κι άλλοι αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα. Τέλειο CMS, where art thou?