Σε Απογοήτευσε Το iPhone 4S; Κακώς

Τα πράγματα έχουν ως εξής: Πριν από λίγη ώρα παρουσιάστηκε στο Κουπερτίνο της Καλιφόρνιας το νέο iPhone μαζί με άλλα ενδιαφέροντα πράγματα από το νέο CEO Τιμ Κουκ και την κουστωδία των executives της μεγαλύτερης εταιρίας στη Γη. Το συμπέρασμα, αν παρακολούθησες το σχολιασμό στα Ίντερνετς, ήταν μια απογοήτευση πικρή, η οποία εν μέρει είναι δικαιολογημένη, αλλά από κάποιες απόψεις (κι από μια συγκεκριμένη και σημαντική) όχι. Τώρα θα σου εξηγήσω το γιατί και το πώς:

Το iPhone 4 παρουσιάστηκε τον Ιούλιο Ιούνιο του 2010, 15 μήνες πριν δηλαδή, παρ’ όλο που όλα τα προηγούμενα iPhones παρουσιάζονταν νταν πάνω στο 12μηνο, για να προλάβουνε τα συμβόλαια των early adopters που λήγαν (και, στα δικά μας μέρη, τις επιδοτήσεις για αγορά συσκευής). Οπότε είχαμε μάθει κάθε χρόνο να περιμένουμε ένα καινούριο iPhone, και φέτος το πρόγραμμα χάλασε. Η Apple άργησε. Κι αυτό μπορεί να μην επηρέασε τις πωλήσεις (παρ’ όλο που ο ανταγωνισμός πρόλαβε κι έβγαλε μεγαθήρια), αλλά κάπως μπάφιασε τους Appleτους και τους iPhonιάδες, και ταυτόχρονα δημιούργησε προσδοκίες. Δεδομένου ότι το iPhone 4 δεν ήταν δα και πανθομολογουμένως αξιολάτρευτο (θυμάσαι τις γκρίνιες για το design, ή το κεραία-gate), όλοι περίμεναν κάτι καινούριο, κάτι διαφορετικό.

Κυρίως, κάτι μεγαλύτερο.

Για να λέμε τα πράγματα όπως είναι: Το νέο iPhone 4S που παρουσιάστηκε μόλις είναι ένα ολοκαίνουριο πανίσχυρο, τρομερό τηλέφωνο. Η κάμερα είναι ακόμα καλύτερη, ο επεξεργαστής ολοκαίνουριος και ταχύτατος, έχει περισσότερη RAM, καινούρια μπαταρία, καινούριο σύστημα κεραιών, αυτό το περίεργο πράμα το Siri που του μιλάς σα να είναι άνθρωπος και σ' ακούει, και καταλαβαίνει, και απαντάει. Είναι ολοκαίνουριο από όλες τις απόψεις εκτός από το design.

Και την οθόνη.

Κι αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που δημιούργησε την απογοήτευση, ακόμα κι αν πολλοί από τους απογοητευμένους δεν το ‘χουν πάρει ακόμα χαμπάρι. Είναι 2011 και το iPhone, το διασημότερο κινητό τηλέφωνο στη Γη, έχει ακόμα οθόνη 3,5 ιντσών. Το ίδιο μέγεθος που είχε και το 2007, όταν πρωτοβγήκε. Για τα δεδομένα της εποχής είναι πολύ μικρή, κι αυτό είναι κάτι που δεν το καταλαβαίνεις εύκολα αν δεν έχεις χρησιμοποιήσει στην καθημερινότητά σου ένα από τα άλλα μοντέρνα smartphones της αγοράς, από αυτά που έχουν οθόνες 4,3 ιντσών, που είναι λίγο πολύ το στάνταρ για το high-end της αγοράς. Εγώ το έχω κάνει, πολλές φορές. Το προσωπικό μου κινητό είναι ένα iPhone 4, αλλά κατά καιρούς δοκιμάζω όλα τα φοβερά και πανάκριβα Android που κυκλοφορούν (αυτό τον καιρό, ας πούμε, έχω εδώ το HTC Evo 3D). Δίπλα τους, το iPhone είναι σαν πυγμαίος. Σα μισοριξιά. Και μου είναι πολύ δύσκολο κάθε φορά να επιστρέψω στη μικρή του την οθονούλα.

Και, φυσικά, για να μην παρεξηγιόμαστε, είναι μια χαρά οθόνη, η του iPhone. Λαμπερή και πεντακάθαρη, η πιο λαμπερή και πεντακάθαρη που υπάρχει. Αλλά είναι μικρή. Είναι, πια, πολύ μικρή.

Κι αυτό είναι το μόνο πρόβλημα. Όχι το design, ούτε το hardware, που αναβαθμίστηκε αρκετά. Η οθόνη είναι το θέμα. Το ότι οι iPhoniάδες θα κοιτάνε κάτι τόσο μικρό για άλλον ένα χρόνο μοιάζει άδικο, μοιάζει βάναυσο. Και είναι ενδεικτικό της φιλοσοφίας της εταιρίας, που βγάζει τα προϊόντα ακριβώς όπως τα θέλει εκείνη, και όχι σύμφωνα με τις γνώμες και τα γούστα του ρυπαρού λαουτζίκου.

Οπότε από αυτή την άποψη η απογοήτευση είναι δικαιολογημένη.

Αλλά υπάρχει κάτι άλλο που πολύς κόσμος δεν έχει σκεφτεί και δεν εκτιμάει αρκετά.

Η Apple τα πιο δημοφιλή της προϊόντα, το iPad και το iPhone (και ίσως να ισχύει και το iPod, δεν είμαι σίγουρος) τα βγάζει σε κύκλους διετίας. Αν το παρατηρήσεις, κάθε νέο μοντέλο είναι μόνο λίγο καλύτερο από το προηγούμενο. Κάποιος που είχε το iPhone 3GS δεν ένιωθε δα και υποχρεωμένος να πάρει το 4 μόνο και μόνο επειδή είχε πιο καλή οθόνη και κάμερα -γι' αυτό πολύς κόσμος κράτησε το 3GS για δύο χρόνια. Εγώ δεν αγόρασα το iPad 2, γιατί δεν είναι αρκετά καλύτερο από το πρώτο iPad που έχω -και το 'χω ήδη ενάμιση χρόνο. Πιστεύω ότι η Apple αυτό το κάνει επίτηδες. Ίσως στην περίπτωση του iPhone να είναι επηρεασμένη από τα διετή συμβόλαια με τα οποία τα πουλάνε οι Αμερικάνικες εταιρίες κινητής τηλεφωνίας (οπότε οι συνδρομητές κάθε δύο χρόνια αλλάζουν τηλέφωνο), ή μπορεί να το κάνει για να ξεζουμίσει τις γραμμές παραγωγής της βγάζοντας όσο το δυνατό μεγαλύτερα margins ανανεώνοντας τα μοντέλα πιο σπάνια, αλλά όπως και να 'χει το αποτέλεσμα είναι ένα: Η εταιρία λίγο-πολύ σε προτρέπει να αγοράσεις καινούριο κινητό ή ταμπλέτα κάθε δύο χρόνια, όχι κάθε φορά που βγάζει καινούριο μοντέλο. Κι αυτό για ανθρώπους σαν εμένα, που δεν είμαστε και πολύ στα καλά μας, και που πάντα θέλουμε να έχουμε τα πιο φρέσκα και φανταστικά μηχανήματα στις τσέπες και τα γραφεία μας, μπορεί να είναι και καλό. Το ότι δεν με καίει και πάρα πολύ να αγοράσω αυτή τη στιγμή το iPhone 4S είναι σε κάποιο επίπεδο καλό για μένα.

Το μόνο αρνητικό είναι ότι, όσο δυνατό κι αν είναι το brand και όσο πανίσχυρο κι αν είναι το marketing, το iPhone έχει πια σημαντικό και υπολογίσιμο ανταγωνισμό. Το Android έχει πάρει κεφάλι στην αγορά των smartphones και πλέον βγαίνουν και πάρα πολύ καλά κινητά που το χρησιμοποιούν. Το 2011 βγήκαν δύο μοντέλα που ήταν κατά τη δικιά μου γνώμη καλύτερα από το iPhone 4. Νομίζω ότι πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στο '11, θα βγουν και μοντέλα καλύτερα από το 4S. Εκεί είναι το θέμα: Αν κάποια στιγμή το βαρεθώ το iPhone 4, είναι πολύ πιθανό να λοξοκοιτάξω προς τη μεριά τους. Το iOS 5, που φέρνει αρκετά νέα πράγματα, κυκλοφορεί την ερχόμενη Δευτέρα, και θα μου κρατήσει το ενδιαφέρον για λίγο ακόμα. Αλλά για πόσο;

Εσύ, πάντως, που πιθανότατα είσαι πιο φυσιολογικός άνθρωπος από εμένα, σκέψου το κάπως έτσι: Το ότι το iPhone 4S δεν είναι αρκετά καλύτερο από το σκέτο 4 δεν πρέπει να σε κάνει να νιώθεις απογοήτευση. Δε θα χρειαστεί να δώσεις μερικές εκατοντάδες ευρώ για να το αγοράσεις.

Ανακούφιση πρέπει να νιώθεις.