To 99% Και Το 1%: Δυο Κείμενα

Και τώρα, δυο κείμενα. Το ένα για έναν εκπρόσωπο του 99%, ημών δηλαδή, και το άλλο για μερικούς εκλεκτούς εκπροσώπους του 1%, των κερδισμένων από την άδικη ανισοκατανομή του πλούτου.

99%

Τις προάλλες συνελήφθη ένας μανιακός πυρομανής που ήθελε να κάψει το Λος Άντζελες. Τον συνέλαβε ένας 30χρονος δικηγόρος, Ιρανός μετανάστης, ο οποίος στον ελεύθερο χρόνο του δουλεύει εθελοντικά στην τοπική αστυνομία. Την ημέρα που έκανε τη σύλληψη, είχε καθίσει τρεις ώρες παραπάνω στη δουλειά, για να βοηθήσει τους συναδέλφους του.

“He believes in the community service aspects of the reserve deputy,” department spokesperson Steve Whitmore said in a press conference. “This is part of the job for him and he doesn’t want to talk about himself because he believes he’s part and parcel of a larger effort.”

1%

Σύμφωνα με την μελέτη ενός Βρετανού οικονομολόγου, μεγάλο ρόλο στην οικονομική κρίση που ζούμε έχει παίξει το γεγονός ότι πολλοί από τους ηγέτες μεγάλων εταιριών του πλανήτη είναι ψυχοπαθείς. Ο επιστήμων λέγεται Κλάιβ Μπρόντι και η έρευνά του ονομάζεται “The Corporate Psychopaths Theory of the Global Financial Crisis“.

Boddy doesn’t name names, but the type of personality he describes is recognizable to all from the financial crisis.

He says the unnamed “they” seem “to be unaffected” by the corporate collapses they cause. These psychopaths “present themselves as glibly unbothered by the chaos around them, unconcerned about those who have lost their jobs, savings and investments, and as lacking any regrets about what they have done. They cheerfully lie about their involvement in events, are very convincing in blaming others for what has happened and have no doubts about their own worth and value. They are happy to walk away from the economic disaster that they have managed to bring about, with huge payoffs and with new roles advising governments how to prevent such economic disasters.”

Θυμίζω εδώ το βιβλίο του Τζον Ρόνσον για το θέμα της ψυχοπάθειας, που αναφέρει ότι το 1% του γενικού πληθυσμού είναι ψυχοπαθείς, αλλά ανάμεσα στους διευθυντές μεγάλων εταιριών το ποσοστό αυξάνεται στο 4%. (σχετικό post)