Αποδίδει το “Μένουμε Σπίτι”;

Έχουν περάσει 16 ημέρες από το παρακάτω post. Τότε ήμασταν, λέει, 16 ημέρες πίσω από την Ιταλία. Τότε η Ιταλία είχε 463 νεκρούς από τον κορωνοϊό. Τα μέτρα που εφαρμόζουμε εμείς φαίνεται ότι έχουν αποτέλεσμα, γιατί 16 ημέρες μετά -και μολονότι το σύστημα υγείας μας είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση- εμείς έχουμε 20 φορές λιγότερους νεκρούς από ό,τι είχαν εκεί τότε. Δεν είμαστε πια μόνο 16 ημέρες πίσω. Έχουμε κερδίσει πολύτιμο χρόνο.

image

Και το θέμα, βέβαια, είναι τι τον κάνουμε αυτό το χρόνο. Το χρέος μας είναι να ελευθερώσουμε κρεβάτια, να αγοράσουμε αναπνευστήρες, να φτιάξουμε ΜΕΘ. Επιπλέον, προς το παρόν η χώρα μας (όπως και πολλές άλλες) έχει κάνει τη στρατηγική επιλογή μην μετράει όλα τα ύποπτα κρούσματα και να μην κάνει εξετάσεις για τον ιό σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Σύμφωνα με όσα λένε οι ειδικοί (και ο ΠΟΥ), και σύμφωνα με όσα γίνονται σε άλλες χώρες, στο επόμενο στάδιο και πριν φτάσουμε στο στόχο της χαλάρωσης των μέτρων, αυτό θα πρέπει να αλλάξει. Θα πρέπει να αποκτήσουμε τη δυνατότητα να εξεταζόμαστε μαζικά. Ο χρόνος που κερδήθηκε πρέπει να αξιοποιηθεί και προς αυτή την κατεύθυνση.

Οπότε έχουμε την επιτυχημένη υιοθέτηση σκληρών μέτρων από το κράτος και το λαό, με αντάλλαγμα την εξασφάλιση χρόνου για να γίνουν αυτά που πρέπει για να βγούμε από την κρίση.

Σας θυμίζει κάτι;

Τα μνημόνια. Είναι όπως έγινε στα μνημόνια. Τα πήραμε τα μέτρα. Τις κάναμε τις θυσίες. Τότε το πολιτικό μας σύστημα (συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων) δεν εκμεταλλεύτηκε το χρόνο και τις θυσίες. Πολλές από τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν. Τώρα, βεβαίως, υπάρχει μια μεγάλη και σημαντική διαφορά: τώρα ο εχθρός δεν είναι το πελατειακό μας κράτος, οι σπατάλες μας, ο εαυτός μας. Ο εχθρός είναι ένας μοχθηρός συνδυασμός μορίων, κάτι ξένο. Πιο εύκολο να ενωθείς εναντίον του. Και σήμερα το διακύβευμα δεν είναι μόνο η φτώχεια και η οικονομική κατάρρευση, αλλά οι ζωές των παππούδων και των γονιών μας. Στην οικονομική κρίση της προηγούμενης δεκαετίας σε μεγάλο βαθμό αποτύχαμε. Σε αυτή, τη μεγαλύτερη κρίση της γενιάς μας, έχουμε ακόμα την ευκαιρία να τα καταφέρουμε.