Ο γνωστός συγγραφέας ζήτησε μιαν αλλαγή στο άρθρο της Wikipedia για το βιβλίο του "The Human Stain", μα η Wikipedia αρχικά αρνήθηκε γιατί, όπως γίνεται συνήθως, χρειαζόταν και "μια δεύτερη γνώμη". Μπορεί να μοιάζει αστείο, αλλά το θέμα της διαφωνίας δεν ήταν ένα απόλυτα αντικειμενικό στοιχείο, ένα νούμερο ας πούμε ή μια ημερομηνία. Ήταν η άποψη πως ο Ροθ εμπνεύστηκε την ιστορία του βιβλίου από έναν συγγραφέα και κριτικό που ζούσε στην Νέα Υόρκη, κάτι που ο ίδιος ο Ροθ αρνείται, αλλά πολλοί κριτικοί έχουν αναπαράγει στο μεταξύ. Έτσι ο Ροθ έγραψε μια επιστολή στη Wikipedia που είναι από μόνη της ένα θαυμάσιο κείμενο, ειδικά για όσους έχουν διαβάσει το βιβλίο.
Το 1998 σε μια πόλη της Νότιας Κορέας αρχαιολόγοι ανακάλυψαν το μουμιοποιημένο πτώμα ενός 30χρονου άντρα που είχε ταφεί στα τέλη του 16ου αιώνα. Απιθωμένο στο στήθος του βρήκαν αυτό το γράμμα που του έγραψε η έγκυος γυναίκα του.
You are just in another place, and not in such a deep grief as I am. There is no limit and end to my sorrows that I write roughly. Please look closely at this letter and come to me in my dreams and show yourself in detail and tell me. I believe I can see you in my dreams. Come to me secretly and show yourself. There is no limit to what I want to say and I stop here.
Ο Μπρετ Ίστον Έλις, ένας καλός συγγραφέας εγκλωβισμένος σε μια συγκεκριμένη -και μάλλον παρωχημένη- αισθητική, τα έβαλε στο Twitter με ένα συνάδελφό του, τον Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας.
The fake-earnest Midwestern "sincerity" of David Foster Wallace that a generation of babies relates to is the thing I hate most as a writer.
Ο Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας, ένας πολύ σημαντικότερος συγγραφέας από τον Έλις, δεν μπόρεσε να απαντήσει γιατί είναι νεκρός από το 2008, όταν αυτοκτόνησε μετά από πολλά χρόνια μάχης με την κατάθλιψη.
David Foster Wallace: "shallow and tricky, philosophy with zingers, a clever thought with three wise-ass sentences around it..." Sums it up.
Ο Μπρετ Ίστον Έλις, μεγάλος άνθρωπος, δεν εξήγησε γιατί συμπεριφέρεται σα ζηλόφθονο μικρό ανθρωπάκι. Μπορεί να του στοίχισε πολύ που δεν τον προσέλαβαν να γράψει το σενάριο της κινηματογραφικής μεταφοράς του "50 Shades of Grey", όπως παρακαλούσε.
Όταν δουλεύεις μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή, εύκολο είναι να χαζολογήσεις στο Ίντερνετ και, πριν πάρεις χαμπάρι τι έγινε, να έχουν περάσει δώδεκα ώρες και να μην έχεις κάνει καθόλου δουλειά. Πίστεψέ με, ξέρω. Να πώς αντιμετωπίζουν διάφοροι συγγραφείς το συγκεκριμένο πρόβλημα. Αναφέρουν και δυο πολύ δημοφιλή προγράμματα που βοηθάνε: Το Freedom και το Self Control.
Ο συγγραφέας του (υπερεκτιμημένου) "The Virgin Suicides", του (καταπληκτικού) "Middlesex" και του (πιο πρόσφατου, μετριότερου), "The Marriage Plot" απαντάει σε ερωτήσεις ενός Book Club. Πρόσεξε πώς προφέρει το όνομά του: "Γιουτζένιντιζ".
Εχτές πέθανε ο φοβερός και φοβερά κυνικός διανοητής και συγγραφέας Γκορ Βιντάλ, οπότε αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθεί κανείς ετούτο το βίντεο, μια live κλωτσοπατινάδα με πρωταγωνιστή το Νόρμαν Μέιλερ, ο οποίος τα βάζει με τον Βιντάλ, τη δημοσιογράφο Τζάνετ Φλάνερ και τον παρουσιαστή της εκπομπής Ντικ Κάβετ.
Φέτος πάρα πολύς κόσμος είναι ήδη σε διακοπές. Πολλοί γνωστοί και άγνωστοι θα κάνουν διακοπές διαρκείας, ενός μήνα, ίσως παραπάνω. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έχουν δουλειές στις οποίες θα επιστρέψουν το Σεπτέμβριο, βεβαίως. Και οι διακοπές τους θα είναι πιο μαζεμένες από ό,τι οι συντομότερες/εντονότερες του παρελθόντος. Το φετινό καλοκαίρι σ' αυτήν εδώ τη χώρα έχει μερικά χαρακτηριστικά μοναδικά και κάπως ανεπανάληπτα, σα να είναι ξεχωριστό, πρωτοφανές. Μοιάζει σα να είναι το τελευταίο.
Καθώς πολύς κόσμος έχει πολύ περισσότερο ελεύθερο χρόνο, πια -και όχι από επιλογή του-, η ανάγνωση βιβλίων είναι ένας πολύ καλός τρόπος να τον εκμεταλλευτεί, ίσως ο καλύτερος. Παρακάτω παραθέτω με τυχαία σειρά δέκα βιβλία που έχω διαβάσει και πιστεύω ότι αξίζει να τους ρίξεις μια ματιά, και δέκα βιβλία που σκοπεύω να διαβάσω το αμέσως επόμενο διάστημα, για διάφορους λόγους.
Οι χάρτινοι "Φεβρουάριοι" έχουν αρχίσει να φτάνουν σε σπίτια και γραφεία των early adopters που τους είχαν προπαραγγείλει, κάθε ένας με μια διαφορετική αφιέρωση μέσα. Κάποιοι παραλήπτες έχουν αρχίσει να ανεβάζουν σχετικές φωτογραφίες στα ίντερνετς. Δες μερικές πρώτες.
[Not a valid template]
(τα ονόματα των δημιουργών είναι εγκυστωμένα στο filename κάθε φωτογραφίας)
Σου 'χει έρθει; Τον έχεις αγοράσει; Πιστεύεις ότι μπορείς να τον φωτογραφίσεις ακόμα πιο αισθαντικά; Ανέβασε το έργο σου στα σόσιαλμύδια (ή στείλε λινκ) και θα το προσθέσω εδώ (κι εδώUPDATE:Κι εδώ).
Αν δεν έχεις ακόμα "Φεβρουάριο" μπορείς να τον βρεις:
Στα τσιμεντένια βιβλιοπωλεία
Στο e-shop του Καστανιώτη (και ως e-book)
Στο iTunes
Ένα ωραίο 25λεπτο ντοκιμαντέρ για τα βιβλία, τους ανθρώπους που τα φτιάχνουν και τους ανθρώπους που τα πουλάνε. Είναι πολύ καλοφτιαγμένο, με πολύ ωραίες εικόνες, αλλά λίγο πεσιμιστικό και μελαγχολικό και λυπητερό. Γιατί; Δε χρειάζεται. Αφού τα βιβλία θα είναι μαζί μας για αρκετό καιρό ακόμα.
Λίγες ημέρες πριν κυκλοφορήσει ο "Φεβρουάριος" στα βιβλιοπωλεία, πήγα στο βιβλιοδετείο για να πάρω τις πρώτες τζούρες. Άνοιξα το λοιπόν ένα ολοκαίνουριο, φρεσκοδεμένο αντίτυπο και μύρισα αυτό το άρωμα, μείγμα φρεσκοκομμένου χαρτιού και κόλλας, και μετά άνοιξα ένα άλλο αντίτυπο και το μύρισα πάλι. Σε δύο αντίτυπα από αυτά που θα κυκλοφορήσουν ωσονούπω, λοιπόν, τις πρώτες μυρωδιές τις έχω κλέψει εγώ. Συγνώμη.
Αν θες να μάθεις περισσότερα για το "Φεβρουάριο", διάβασε αυτό, μετά την ανασκόπηση του πειράματος, και μετά το Storify με όλη τη σχετική ιστορία σε διαφορετική, εύληπτη μορφή.
Αν είσαι ένας από αυτούς που έχουν προπαραγγείλει το "Φεβρουάριο" με πιστωτική κάρτα, μια έκπληξη: Στο ψηφιακό σου ράφι στο site του Καστανιώτη κάτι σε περιμένει.
Ο "Φεβρουάριος".
Το βιβλίο.
Ολόκληρο. Έτοιμο για κατέβασμα και διάβασμα σε όποια συσκευή προτιμάς.
Από τη στιγμή που ανοίγεις αυτό το βιβλίο, μια χημική αντίδραση αρχίζει ανάμεσα στο μελάνι και τον αέρα, που σιγά σιγά το σβήνει. Μέσα σε δυο μήνες, οι λέξεις έχουν χαθεί. Πρέπει να προλάβεις να το έχεις διαβάσει ως τότε.
social media