Κοίτα αυτήν εδώ τη λίστα με τα αποσπάσματα βιβλίων που έχουν κάνει οι περισσότεροι αναγνώστες "highlight" στο Kindle τους. Στο Kindle, αν δεν το ξέρεις, μπορείς να "υπογραμμίσεις" τα αγαπημένα σου αποσπάσματα, και μετά να ανατρέχεις σ' αυτά όποτε θες (είναι συγκεντρωμένα όλα μαζί στο web, στο προφίλ σου). Το λοιπόν, από τα 25 δημοφιλέστερα αποσπάσματα που έχουν αποθηκεύσει ποτέ οι αναγνώστες, τα 20 είναι από την τριλογία Hunger Games. Θυμάσαι, ασφαλώς, πόσο πολύ μου άρεσε το Hunger Games. Είκοσι στα εικοσιπέντε. Είκοσι το Hunger Games, πέντε η υπόλοιπη παγκόσμια λογοτεχνία.
Άλλη μια σοβαρή έρευνα (άλλη μία -κι άλλη μία) δείχνει πως το καθισιό έχει άμεση σχέση με το θάνατο: Άνθρωποι που κάθονται περισσότερο πεθαίνουν νωρίτερα από αυτούς που περνάνε περισσότερο διάστημα της ζωής τους όρθιοι. Δεν είναι πια αστείο.
Its most striking finding was that people who sat more than 11 hours a day had a 40% higher risk of dying in the next three years than people who sat less than four hours a day. This was after adjusting for factors such as age, weight, physical activity and general health status, all of which affect the death risk. It also found a clear dose-response effect: the more people sat, the higher their risk of death.
Ολόκληρη η ιστορία αυτού του τρομερού ατυχήματος, όπως την κατέγραψε ο Μπράιαν Μπόροους του Vanity Fair από συνεντεύξεις και διαρροές καταθέσεων των εμπλεκομένων αξιωματικών. Instapaper this, είναι πολύ ενδιαφέρον.
Claudio Masia, a 49-year-old Italian, waiting with his wife, their two children, and his elderly parents, lost patience. “I am not ashamed to say that I pushed people and used my fists to secure a place” for his wife and children, he later told an Italian newspaper. Returning for his parents, Masia had to carry his mother, who was in her 80s, into a boat. When he returned for his father, Giovanni, an 85-year-old Sardinian, he had vanished. Masia ran up and down the deck, searching for him, but Giovanni Masia was never seen again.
The price of some major titles could fall to $9.99 or less from $14.99, saving voracious readers a bundle.
Εν τω μεταξύ, ανοίγει η συζήτηση για το ποιος τελικά θα καθορίζει την τιμή ενός eBook. Μια ιδέα που δεν είναι παράλογη και μου αρέσει: Οι συγγραφείς.
(να πούμε εδώ ότι το eBook του "Φεβρουαρίου" που κυκλοφορεί ταυτόχρονα με τη χάρτινη έκδοση στις 2 Ιουλίου θα κοστίζει 9,99 ευρώ. Βεβαίως, όποιος προπαραγγείλει το χάρτινο βιβλίο από εδώ -χρησιμοποιώντας τον κωδικό "TUVA"- παίρνει μαζί και το eBook δωρεάν)
Τέλος, να κι ένα συναρπαστικό infographic για τη βιβλιοπαραγωγή στις ΗΠΑ και τη ραγδαία ανάπτυξη της αγοράς των eBooks
(για κάθε 100 χάρτινα βιβλία που πουλάει το Amazon, πουλάει και 143 eBooks)
Η συναρπαστική ανάλυση της μήνυσης που έκανε το Αμερικανικό κράτος για μονωπολιακές πρακτικές. Μπράβο στο Αμερικανικό κράτος.
To persuade other publishers, Steve Jobs himself had to get involved. He wrote an email to one publishing CEO saying that the only existing choices were to "keep going with Amazon at $9.99" or "hold back your books." He then offered a third choice: "Throw in with Apple and see if we can all make a go of this to create a real mainstream ebooks market at $12.99 and $14.99."
Ο Ματ Γουέμπ είπε ωραία πράγματα στο TEDxAthens 2011 (και τα είπε τρις, αν θυμάσαι) και τώρα έγραψε αυτή την ενδιαφέρουσα ανάλυση για το Instagram, που εχτές πουλήθηκε στο Facebook για 1 δις(!).
Σ' αυτό το άρθρο του New Yorker αναλύεται ωραία το φαινόμενο της singlοσύνης στην αποκεί πλευρά του Ατλαντικού: Οι μισοί Αμερικανοί είναι χωρίς έτερο ήμισι, μόνοι.
In 1950, four million people in this country lived alone. These days, there are almost eight times as many, thirty-one million. Americans are getting married later than ever (the average age of first marriage for men is twenty-eight), and bailing on domestic life with alacrity (half of modern unions are expected to end in divorce). Today, more than fifty per cent of U.S. residents are single, nearly a third of all households have just one resident, and five million adults younger than thirty-five live alone.
Ο γνωστός καθηγητής και πολυλογάς του ίντερνετ γράφει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά το πιο ωραίο είναι η περιγραφή του τι σημαίνει "εκδότης" σήμερα, το πώς η έννοια του "εκδότη", το επάγγελμα, η ιδιότητα, εξαφανίζονται.
Publishing is not evolving. Publishing is going away. Because the word “publishing” means a cadre of professionals who are taking on the incredible difficulty and complexity and expense of making something public. That’s not a job anymore. That’s a button. There’s a button that says “publish,” and when you press it, it’s done.
Να ένα πολύ ωραίο γράμμα του σπουδαίου συγγραφέα. (via)
Certain members of your community have suggested that my work is evil. This is extraordinarily insulting to me. The news from Drake indicates to me that books and writers are very unreal to you people. I am writing this letter to let you know how real I am.
Ας δούμε τώρα κάποια ενδιαφέροντα πράγματα για το θέμα "βιβλίο". Στο πρώτο διάγραμμα (via) βλέπουμε τις απόψεις των Αμερικανών για το τι είναι καλύτερο, τα παραδοσιακά χάρτινα βιβλία ή τα e-books, σε έξι διαφορετικά σενάρια. Επίσης ενδιαφέρον: Ένας στους πέντε Αμερικανούς δηλώνει πως έχει διαβάσει e-books. ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΠΕΝΤΕ.
Πράγμα που μας φέρνει στο δεύτερο και σημαντικότερο διάγραμμα (via), που δείχνει πόσοι Αμερικανοί δηλώνουν πως διαβάζουν ένα βιβλίο τώρα που μιλάμε. Το συμπέρασμα είναι προφανές, αναμενόμενο για εμένα, αλλά είμαι σίγουρος ότι αποτελεί έκπληξη για πολλούς: Ποτέ στην σύγχρονη ιστορία οι άνθρωποι δεν διάβαζαν περισσότερα βιβλία.
Και, βεβαίως, καθώς περνά ο καιρός και τα eBooks αντικαθιστούν μέρος της ανάγνωσης, τα χάρτινα βιβλία βρίσκουν νέους τρόπους να προσελκύσουν αναγνώστες. Να, ας πούμε μια ωραία ιδέα (via @argyrisk): Το βιβλίο του Snoop Dogg, το οποίο περιέχει στίχους του, μπορείς να το καπνίσεις. If you know what I mean.
Μιας και κουβεντιάζουμε συχνά για το θέμα της ανάγνωσης σε τούτο εδώ το μέρος, και για να 'χουμε καλό ρώτημα,
H ερώτηση αφορά περιεχόμενο οποιασδήποτε μορφής: Τι απ' όλα αυτά χρησιμοποιείς για διάβασμα (βιβλίων, web, twitter, οτιδήποτε). Η ερώτηση, υποθέτω, συμπίπτει με την "ποια οθόνη κοιτάς πιο συχνά", αν αγνοήσουμε την τηλεόραση.
Το Amazon έχει μια ελάχιστα γνωστή επιλογή: Σου δείχνει στατιστικά στοιχεία για τα βιβλία του καταλόγου του, και ανάμεσα σ' αυτά σου λέει και το από πόσες λέξεις αποτελούνται. Τα βιβλία που έχουν αυτή την πληροφορία (δεν είναι όλα) μπορείς να τα βρεις αναζητώντας το link "text stats" στο "Inside this Book". Αυτοί οι τύποι κάθισαν κι έψαξαν και βρήκαν το βιβλίο που βρίσκεται ακριβώς στη μέση της σχετικής (αόρατης) λίστας: Το Brave New World του Άλντους Χάξλεϊ είναι 64513 λέξεις -το 50% των βιβλίων είναι μεγαλύτερα από αυτό, το 50% είναι μικρότερα. 'Αρα μπορεί κανείς να πει ότι το μέσο βιβλίο αποτελείται από περίπου 64500 λέξεις.
Βεβαίως, τα στοιχεία αυτά αφορούν σε βιβλία που είναι στα εγγλέζικα. Επειδή η ελληνική γλώσσα χρειάζεται περισσότερες λέξεις για να πει τα ίδια πράγματα, εικάζω πως τα βιβλία στα Ελληνικά θα έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο. Ο Φεβρουάριος, παρεμπιπτόντως, ήταν κάτι λιγότερο από 70.000 λέξεις στην πρωταρχική του μορφή (έχει αυξηθεί κάμποσο, έκτοτε).
Επειδή μου αρέσουν τα νουμεράκια και είχα την απορία, μάζεψα μερικά από τα βιβλία που έχω απολαύσει περισσότερο τα τελευταία χρόνια, τα έβαλα κάτω και τα μέτρησα:
Παρεμπιπτόντως, το μεγαλύτερο βιβλίο σε ολόκληρο το Amazon: Η εγγλέζικη μετάφραση του Πόλεμος Και Ειρήνη του ΝτοστογιέφσκιΑρναούτογλου Τολστόι, 544.406 λέξεις*!
*το νούμερο από εδώ, δε μου έβγαλε το "text stats" στη σελίδα εμένα
Στο τελευταίο του βιβλίο, ο Μάικλ Λιούις έχει μαζέψει πέντε μακρουλά άρθρα από τα ταξίδια που έκανε πρόσφατα ερευνώντας την παγκόσμια οικονομική κρίση. Πήγε σε τρεις από τις χώρες που (επισήμως ή όχι) πτώχευσαν, την Ελλάδα, την Ισλανδία και την Ιρλανδία δηλαδή, και μετά πήγε και στην υπό οικονομική κατάρρευση Καλιφόρνια, καθώς και στην αυστηρή μαμά Γερμανία. Τα κείμενά του, τα οποία είχα ξαναδιαβάσει, είναι πολύ διαβαστερά, και είναι γεμάτα διασκεδαστικούς χαρακτηρισμούς και χονδροειδείς κρίσεις για τους αντίστοιχους λαούς. Τις συνοψίζω σε μια πρόταση, όπως τις κατάλαβα:
Ισλανδοί
Κουτοί και μεγαλομανείς, με τις επιμειξίες να τους έχουν κάνει μια μεγάλη, χαζοβιόλικη οικογένεια με κρίσεις μεγαλείου, νόμισαν ότι έγιναν οικονομική υπερδύναμη.
Ιρλανδοί
Aλαφροΐσκιωτοι, μνημειωδώς αφελείς και παντελώς άσχετοι προς τα οικονομικά, άφησαν τις τράπεζές τους να αυτοκτονήσουν.
Έλληνες
Βαθιά διεφθαρμένοι, εθισμένοι στην κλεψιά, μισιούνται μεταξύ τους με πάθος και δεν νιώθουν ότι αποτελούν μέρος κοινωνίας.
Καλιφορνέζοι
Κοντόφθαλμοι ψηφοφόροι, θυσιάζουν το μακροπρόθεσμο κοινό καλό για βραχυπρόθεσμα ατομικά οφέλη, οδηγώντας τις πόλεις τους στην κατάρρευση.
Γερμανοί
Τρομερά πειθαρχημένοι κι ενσυνείδητοι, δουλεύουν μεθοδικά κι έχουν μια τρομερή εμμονή με τα σκατά.
Το βιβλίο λέγεται "Boomerang", παρεμπιπτόντως. Αν δεν έχεις διαβάσει τα αντίστοιχα άρθρα, το προτείνω. Επίσης προτείνω το προηγούμενό του για το πρόσφατο κραχ των ΗΠΑ, το "The Big Short", το οποίο διαβάζω τώρα.
Το 1941, τη μέρα που μια γειτόνισσα της οικογένειας Φρανκ στο Άμστερνταμ παντρευόταν, τραβήχτηκε αυτό το βίντεο που έδειχνε το ευτυχές ζεύγος. Το κοριτσάκι στο παράθυρο στο 0:09 είναι η μικρή Άννα Φρανκ, 12 χρονών τότε. Δεν είχε αρχίσει ακόμα να γράφει το ημερολόγιό της.
“The girl next door is getting married. Anne Frank is leaning out of the window of her house in Amsterdam to get a good look at the bride and groom… At the time of her wedding, the bride lived on the second floor at Merwedeplein 39. The Frank family lived at number 37, also on the second floor. The Anne Frank House can offer you this film footage thanks to the cooperation of the couple.”
social media