ιδέες

Μερικές Σκέψεις Για Το Ντοκιμαντέρ Του ΣΚΑΙ Για Το Μάτι

Εδώ, μερικές σκέψεις που έγραψα σε ένα Twitter thread για το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ για το Μάτι. Αν δεν το έχετε δει ακόμη, να το δείτε οπωσδήποτε -> Εδώ.

Το ότι το ελληνικό κράτος είναι ένα ανοργάνωτο μπάχαλο το ξέραμε. Το χάος και ο ερασιτεχνισμός που αποκαλύπτουν οι συνομιλίες δεν προκαλούν έκπληξη. Ξέρουμε πώς λειτουργεί το ελληνικό δημόσιο, πώς στελεχώνεται, πόσο αποτελεσματικό είναι. Αυτή η κυβέρνηση φυσικά δεν άλλαξε τίποτε.

Για παράδειγμα, Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας τότε ήταν κύριος ονόματι Γ. Καπάκης, ο οποίος προερχόταν από την πυροσβεστική μεν, αλλά από τις δημόσιες σχέσεις. Έβγαζε το περιοδικό. Πώς βρέθηκε σε τέτοια κρίσιμη επιχειρησιακή θέση; Ε, ήταν στέλεχος του "Πράττω" του κ. Κοτζιά.

Οι συνομιλίες αποκαλύπτουν ότι τις κρίσιμες ώρες της φωτιάς αποφάσεις παίρνονταν "με εντολή υπουργού" (οι κ. Τόσκας και Σκουρλέτης, αμφότεροι άσχετοι με την κατάσβεση πυρκαγιών) ενώ δυνάμεις πήγαιναν να σβήσουν τη φωτιά στο σπίτι του δημάρχου που "τα έχει καλά με τα κανάλια".

Κανέναν δεν εκπλήσσουν αυτά. Έτσι γίνονταν πάντα τα πράγματα. Απλά μας υπενθυμίζουν ότι είμαστε ο καθένας μόνος του. Όταν ψηφίζουμε αυτούς που διορίζουν τα περισσότερα ανίκανα βύσματα, την ώρα της καταστροφής το μόνο που υπάρχει ανάμεσα σε εμάς και τη φωτιά, είναι τα βύσματα.

Το εκπληκτικό, και το πραγματικά διδακτικό αυτής της καταστροφής είναι άλλο. Το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Αλ. Παπαχελά και της Μ. Κακαουνάκη δεν το διατυμπανίζει, δεν το επισημαίνει, ούτε το σχολιάζει. Μας αφήνει μόνους μας να το καταλάβουμε.

Το καταλαβαίνουμε όταν μετά από αυτό το μεγαλειώδες φιάσκο βλέπουμε ένα μάτσο άσχετους και υπεύθυνους να παίζουν θέατρο την ώρα που άνθρωποι καίγονται. Το ντοκιμαντέρ σταματάει εκεί, και δεν μας υπενθυμίζει τι έγινε μετά. Αλλά εμείς θυμόμαστε.

Θυμόμαστε πως όλη η νωχελικότητα και η ανικανότητα της κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της καταστροφής μετατράπηκαν αμέσως μετά σε μια εντυπωσιακά focused καπατσοσύνη στην προσπάθεια να αποφύγουν τις ευθύνες με ψέματα και μια επίδειξη πρωτοφανούς απανθρωπιάς.
Θυμόμαστε τη συνέντευξη τύπου, το bullying των πυρόπληκτων από στελέχη της κυβέρνησης, τους χάρτες των "εμπρησμών, τη "στραβή στη βάρδια".Ο κ. Καπάκης χρειάστηκε 14 ολόκληρες ημέρες για να παραιτηθεί. Ο κ. Τόσκας 11. Μέχρι τότε η κυβέρνηση τους παρείχε απλόχερα στήριξη, μη και παραδεχτεί ευθύνες.

Το μπάχαλο κι η ανοργανωσιά ήταν αναμενόμενα. Ίσως ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο ξεχαρβαλωμένος ο κρατικός μηχανισμός, αλλά μην κοροϊδευόμαστε, πάντα μπάχαλο είχαμε. Αυτό που είναι πρωτοφανές και δεν έχει εμφανιστεί ξανά στην πολιτική μας πραγματικότητα, ήταν ο κυνισμός και η απανθρωπιά.

Αυτό είχα γράψει τότε γι' αυτό το θέμα. Κατά τη γνώμη μου αυτό είναι το πιο σημαντικό απ' όλα.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τι έγινε πέρυσι το καλοκαίρι στο Μάτι. Δεν έχει προηγούμενο στην πρόσφατη ιστορία, ούτε το '07, ούτε στο Σάμινα ούτε ποτέ. Μπορεί να μην ήταν το μόνο ή και το ενδεικτικότερο δείγμα γραφής αυτής της κυβέρνησης, αλλά ήταν το πιο τρομακτικό.

Αυτή η καταστροφή δεν αποκάλυψε μόνο την ένδεια του κράτους(που την ξέραμε) αλλά και τον πραγματικό εαυτό των ατόμων που έχουμε διορίσει για να μας προστατεύουν από τέτοιες καταστροφές και, έστω, όταν δεν μπορούν, για να συμπεριφέρονται υπεύθυνα,ηθικά, σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι.

Δεν είναι αξιοπρεπείς άνθρωποι.

Σας θυμίζω δε ότι πριν από το ντοκιμαντέρ είχε κυκλοφορήσει το πόρισμα των εισαγγελέων όπου αποκαλύφθηκαν οι συνομιλίες, το χάος, και οι ευθύνες της ΓΓΠΣ, της πυροσβεστικής, της αστυνομίας, των Δήμων και της Περιφέρειας. Είχα γράψει τότε το εξής.

Αν δεν έχετε δει ακόμη το ντοκιμαντέρ, δείτε το. Μοιράστε το και σε όσους πιστεύετε ότι θα το βρουν χρήσιμο. Και μην ξεχάσετε ποτέ τι συνέβη το '18 στο Μάτι. Πέρα από μια φυσική καταταστροφή ή μια αποτυχία του κράτους, ήταν μια κοινωνική ηθική κατάρρευση.

Θα Πάω Στην Αμερική (Για Ένα Μήνα)

UPDATE: Πήγα. Ωραία ήτανε. Συμπεράσματα, ιδέες και συμβάντα από το ταξίδι θα δημοσιεύω για πολύ καιρό. Να μια πρώτη καταγραφή. 

-- διάβασε παρακάτω