Πολλά από τα πράγματα που πιστεύουμε ότι ισχύουν, δεν ισχύουν. Σε άλλα, πολύπλοκα θέματα, μια μικρή αλλαγή μπορεί να αποφέρει συγκλονιστικά αποτελέσματα. Αν παρουμε αυτές τις δύο ιδέες και τις δοκιμάσουμε στο θέμα της κλιματικής αλλαγής, τι βγαίνει;
διάβασε περισσότερα →Εδώ και περίπου ένα χρόνο κάθε Παρασκευή γράφω ένα άρθρο στην εφημερίδα Καθημερινή. Ξέρετε, είναι αυτά τα άρθρα γνώμης για διάφορα θέματα της πολιτικής και την κοινωνικής πραγματικότητας (αυτά που σας αρέσουν), στα οποία αναπτύσσω μια θέση συνήθως παίρνοντας αφορμές και στοιχεία από βιβλία και έρευνες που έχω διαβάσει. Όποιος θέλει μπορεί να τα διαβάσει στο site της Καθημερινής, βεβαίως, αλλά καθώς πολλοί από εσάς διαβάζετε όλο και περισσότερο σε κινητά, tablets και e-readers, αποφάσισα να τα συγκεντρώσω σε μια πιο βολική μορφή. Κυρίες και κύριοι, τα "Πράγματα Που Σκέφτομαι Στο Ντους":
- Δωρεάν στο iBooks
- Δωρεάν στο Google Play
- Δωρεάν στο e-shop του Καστανιώτη
Για να πάρετε μια καλύτερη εικόνα για τα θέματα που πραγματεύομαι μέσα σ' αυτή τη μικρή συλλογή, να η εισαγωγή:
Ο κόσμος μας είναι ένα περίπλοκο μέρος. Εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι ζούνε απάνω του, και κάθε μέρα κάνουν δεκάδες, ίσως εκατοντάδες πράγματα ο καθένας. Να τρία βίντεο που είδα σήμερα, εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, που μου θύμισαν την πολυπλοκότητα και την ποικιλομορφία της ανθρώπινης κατάστασης.
Ετούτη η κλωτσοπατινάδα σε αεροδρόμιο του Τέξας, όπου ένας διαταραγμένος τύπος επιτέθηκε σε άνθρωπο που θεωρούσε ομοφυλόφιλο, "because America".
Το ωραιότατο βιντεάκι που έδωσε στη δημοσιότητα το Υπουργείο Πολιτισμού με σκηνές από την ανασκαφή στην Αμφίπολη. Στην αρχή του ακούγεται υπάλληλος να σιγοτραγουδάει λαϊκό άσμα που δεν αναγνωρίζω.
Ενδιαφέρουσα ιδέα. Χρειάζεται ωστόσο να βρω μια καλύτερη λέξη για την ανώφελη ή βλαβερή εργασία -ετούτη που βρήκα παραπέμπει σε ασθένεια του γαστρεντερικού.
Προφορικός λόγος! Τι είναι; Γιατί χρημοποιείται; Πόσο; Πως;
Τα Σάββατα στο Amagi Radio κάνω προφορικά πειράματα τα οποία στη συνέχεια ανεβαίνουν εδώ ως podcasts.
Η εκπομπή φυσικά λέγεται: #facepalm.
Να ένα πάρα πολύ ωραίο γράφημα από το αμερικανικό Υπουργείο Εργασίας.
Δείχνει πόσα χρήματα ξοδεύει ο μέσος αμερικανός πολίτης για να διαβάζει σε διάφορα μέσα (εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία, e-books), ανάλογα με την ηλικία. Στον πίνακα φαίνονται διάφορα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως ότι οι εφημερίδες και τα περιοδικά αφορούν κυρίως τους 55+, ότι τα e-books είναι πρώτα στη λίστα των επιλογών των κάτω των 25 (!) και ότι οι λέσχες ανάγνωσης είναι ένα μετρήσιμο κομμάτι της αγοράς βιβλίου -και γραπτού λόγου γενικότερα. Χμ.
Το υπουργείο έδωσε κι άλλον ένα συναρπαστικό πίνακα:
Υπάρχουν πολλοί δείκτες που μετράνε την πορεία και την κατάσταση μιας χώρας, αλλά υποθέτω ότι ένας από τους ενδεικτικότερους και σημαντικότερους είναι αυτός που μετράει το επίπεδο ευτυχίας των παιδιών. Η UNICEF τον Απρίλιο του 2013 δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας έρευνας σε 29 από τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου (η Ελλάδα ακόμα συγκαταλέγεται σ' αυτές, ξέρετε), τα οποία έδειχναν τα επίπεδα "ευτυχίας" των παιδιών με βάση διάφορες μονάδες και παράγοντες. Δεν τα πήγαμε πολύ καλά.
Η κυρία Νελ Γουότσον δίνει εδώ μια απλή, αναλυτική και αρκετά τρομακτική ομιλία για το παρόν και το μέλλον της τεχνολογικής εξέλιξης και την εμφάνιση της τεχνητής νοημοσύνης στον κόσμο. Καταλήγει στην υπόθεση:
A truly kind intelligence might decide that the kindest and best thing for humanity is to end us.
Σχετικά αναγνώσματα:
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της ανθρωπότητας είναι οι άνθρωποι
και
Superintelligence, του Νικ Μπόστρομ (το διάβασα, θα σας γράψω σύντομα σχετικά)
Με αφορμή πρόσφατες συζητήσεις με ανθρώπους που υπάρχουν στη Γη λιγότερα χρόνια από το Google, κάποιες κουβέντες.
διάβασε περισσότερα →Ο θρυλικός μα πλέον και αμφιλεγόμενος σκηνοθέτης βρέθηκε εχτές σε μια ασυνήθιστη (και σπάνια) συνέντευξη τύπου για τη νέα του ταινία "Magic in the Moonlight". Πριν απαντήσει σε ερωτήσεις, ξεκίνησε με ένα μικρό λογίδριο/παραλήρημα για την ασημαντότητα της ανθρώπινης ύπαρξης και την έλλειψη νοήματος στα πάντα. Το βρήκα τόσο ενδιαφέρον (όχι απαραίτητα εύστοχο ή ενδελεχές -μα ενδιαφέρον) που είπα να το μεταφράσω στα ελληνικά. Είναι το εξής:
“Πιστεύω ακράδαντα, κι αυτό δεν το λέω επικριτικά, ότι η ζωή είναι χωρίς νόημα. Δεν είμαι ο μόνος -έχουν υπάρξει πολλά μυαλά πολύ ανώτερα του δικού μου που έχουν καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα. Κι αν δεν μπορέσει κάποιος να βρει μια απόδειξη ή ένα παράδειγμα που να δείχνουν ότι έχει νοήμα, εγώ θα συνεχίσω να πιστεύω ότι δεν έχει. Νομίζω ότι πρόκειται για πολύ θόρυβο που δεν σημαίνει τίποτα, έτσι νιώθω γι' αυτό το θέμα.
social media