ιδέες

1) Η Αργεντινή 10 χρόνια μετά την πτώχευση
Πολλά λινξ (και στα σχόλια αυτού) σου έχω δώσει για την κατάσταση της Αργεντινής, μιας χώρας που πτώχευσε δέκα χρόνια πριν, και για το τι μπορούμε να μάθουμε από αυτή. Σ’ αυτό εδώ που, από μια άποψη, είναι το πιο δραματικό απ’ όλα, περιγράφεται συνοπτικά η οικονομική κατάσταση της χώρας σήμερα, ξεκινώντας από μια δραματική είδηση: Πλέον όποιος Αργεντίνος θέλει να ταξιδέψει εκτός της χώρας πρέπει να δηλώνει ΑΦΜ, τόπο προορισμού, αιτία ταξιδιού και διάρκεια απουσίας στην τοπική εφορία.

Since the inflation rate is already over 25%, the government is terrified of letting the peso depreciate. Instead, it is resorting to a siege economy.

2) Ακόμα περισσότερη Αργεντινή
Μια ανάλυση της αυριανής μέρας στην Ελλάδα (μετά την πτώχευση) όπως προκύπτει από το παράδειγμα της Αργεντινής.

Paying public sector workers with depreciated neo-drachmas implies a cut in the real wages that they receive. The final step in the process comes with the neo-drachmatization of private-sector wages. Firms again demand it, claiming that otherwise they cannot export. Unions initially oppose it, but eventually give in, spooked by the specter of even greater unemployment. The promise of selective price controls sweetens the deal.

3) H Ελληνική πτώχευση του 1932
Ο Bloomberg αναλύει την κρίση που οδήγησε στην πτώση του Βενιζέλου και τη χούντα του Μεταξά. Ήταν ένας αλλιώτικος κόσμος εκείνος, και η κρίση ήταν διαφορετική πιο εξωγενής (η χώρα είχε τότε πλεόνασμα) πιο “ήπια” από τη σημερινή. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό.

…Venizelos believed that liberal democracy couldn’t withstand the burdens imposed by the international monetary system, and his solution was to exit that system, with unfortunate results. Although to date Greek leaders have made different choices, a black future may still await Venizelos’s country — and Europe – – if Greece and similar small states are left without assistance.

4) 11 Έλληνες οικονομολόγοι γράφουν για την κρίση
Ουσιαστικά ξαναγράφουν αυτό με πιο έγκυρα και τεκμηριωμένα λόγια, για ενήλικους. Απαραίτητη σημείωση: Οι 9 από τους 11 είναι καθηγητές ξένων πανεπιστημίων.

μια οικονομία δεν μπορεί να βρίσκεται σε μια νομισματική ένωση εάν λειτουργεί αναποτελεσματικά και με πολύ ξεπερασμένες ή αντιπαραγωγικές πρακτικές σε σύγκριση με τις άλλες οικονομίες της ένωσης. Η ελληνική κοινωνία πρέπει να μετασχηματισθεί ουσιαστικά αν πρόκειται να πλησιάσει τον τρόπο λειτουργίας άλλων προηγμένων κρατών όπου η λειτουργία των θεσμών είναι πιο εύρυθμη και το επίπεδο ζωής ανώτερο. Προς το παρόν, όμως, παρουσιάζει την εικόνα χώρας που δεν μπορεί ή δεν θέλει να αλλάξει.

5) Ο Σλαβοϊ Ζίζεκ για την Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ
Ο πολύ γνωστός και εκκεντρικός κομμουνιστής Σλοβάκος φιλόσοφος έχει πάρει θέση εδώ στις εκλογές μας, βλέποντας στον ΣΥΡΙΖΑ μια σπουδαία ελπίδα. Εδώ γράφει στο London Review of Books. Για να καταλάβεις καλύτερα περί τίνος πρόκειται, δες αυτό εδώ το βίντεο: Κουβεντιάζει με τον δεξιό αμερικανό Ντέιβιντ Χόρογουιτς σε μια συζήτηση με το συντονισμό (τρόπος του λέγειν) του Τζουλιαν Ασάνζ.

Here is the paradox that sustains the ‘free vote’ in democratic societies: one is free to choose on condition that one makes the right choice. This is why, when the wrong choice is made (as it was when Ireland rejected the EU constitution), the choice is treated as a mistake, and the establishment immediately demands that the ‘democratic’ process be repeated in order that the mistake may be corrected.

Read more

Εκλογές πάλι, λοιπόν. Θαυμάσια! Γιατί στεναχωριέσαι. Ωραίο πράγμα δεν είναι η δημοκρατία; Ειδικά η ελεύθερη που έχουμε εδώ, που απεικονίζει τόσο κρυστάλλινα τη βούληση του λαού;

Μακάρι να κάναμε εκλογές κάθε μήνα. Ή, γιατί όχι: Κάθε εβδομάδα. Κάθε μέρα. Αμεσοδημοκρατία δε θέλει ένα κομμάτι της αριστέρας; Εκλογές κάθε ώρα, θα ψηφίζουμε στα πρακτορεία του ΟΠΑΠ, σαν το ΚΙΝΟ, μαζί με τους υπόλοιπους ανέργους.

Μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, τις οποίες κάναμε επειδή ο Αντώνης Σαμαράς ήθελε πάρα πάρα πάρα πολύ να γίνει πρωθυπουργός, η χώρα οδηγείται σε νέες εκλογές επειδή ο Αλέξης o Τσίπρας θέλει το 16.8% να το κάνει, ξερωγώ, 25%, που είναι πιο ωραίο νούμερο. Αυτό είναι καλό! Αυτό είναι θαυμάσιο! Η φωνή του λαού μας, των συνανθρώπων μας που οδηγούν τα ταξί μας και τα τρόλει και μας σερβίρουν τον καφέ και μας διδάσκουν τα παιδιά μας, αυτή που ακούστηκε πεντακάθαρα και ελεύθερα στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, θα ακουστεί ξανά.

Read more

Τι μέρα! Τι γιορτή της δημοκρατίας! Τι περίλαμπρος θρίαμβος!

Είδες; Είδες τι γίνεται όταν βγάζεις το χρήμα απ’ την εξίσωση; Όταν απαγγιστρώνεις την ψήφο από το διορισμό της ανιψούλας; Όταν ο λαός βγαίνει απ’ τα μαντριά και ψηφίζει σύμφωνα με την παιδεία, τη γνώση και την αντίληψή του; Αυτό γίνεται. Αποχτάς μια κρυστάλλινη και πεντακάθαρη εικόνα του ποιος είναι ο Ελληνικός λαός σήμερα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της δημοκρατίας, του καλύτερου πολιτεύματος που υπάρχει: Η αλήθεια.

Δε σ’ αρέσει; Κρίμα. Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως που μπορείς να κάνεις γι’ αυτό. Ο κόσμος δεν περιστρέφεται γύρω από εσένα, και ο λαός της χώρας σου, δέκα εκατομμύρια ψηφοφόροι είναι, δεν έχει την υποχρέωση να σκέφτεται τα ίδια πράγματα που σκέφτεσαι εσύ. Ο καθένας σκέφτεται αυτά που θέλει. Κι αυτοί που ζουν γύρω σου σκέφτονται αυτά που βλέπεις στα αποτελέσματα.

Read more

Εμείς εδώ σε τούτη τη χώρα πάντα έχουμε μια εγγενή γκρίνια και μια καχυποψία τοξική που χαρακτηρίζει την αντίδρασή μας απέναντι στα πάντα, και έτσι πιστεύουμε ότι μας κλέβουν και μας εκμεταλλεύονται όλοι με όσους ερχόμαστε σε επαφή, μαγαζάτορες, έμποροι, συνεργάτες, οποιοσδήποτε. Γι’ αυτό, μεταξύ άλλων, είμαστε πάντα σίγουροι ότι πληρώνουμε υπερβολικά πολλά λεφτά για βενζίνη, ότι κάτι τρέχει, δεν είναι δυνατό να πληρώνουμε τόσα πολλά, κάποιος μας κλέβει, κάποιος μας θεωρεί κορόιδο.

Τις προάλλες κάποιος μου έστειλε αυτό εδώ το link, το site της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ενέργεια. Πρόκειται για έναν ωκεανό πληροφορίας, έναν απίστευτο πλούτο στατιστικών στοιχείων, και ανάμεσα στα πολλά άλλα διαθέτει και αναλυτικά στοιχεία για τις τιμές των καυσίμων στις 27 χώρες μέλη, και συνεπώς είναι μια καλή πηγή πληροφορίας για να δούμε αν όντως πληρώνουμε υπερβολικά πολλά για τη βενζίνη, αν όντως μας πιάνουν κορόιδο.

Κοίταξα λίγο τα νούμερα ψάχνοντας να βρω κάτι το κραυγαλέο, και την προσοχή μου τράβηξε αυτό εδώ το Excel, που αναφέρει το ποσοστό των φόρων που βάζει κάθε χώρα στα καύσιμα. Οι φόροι αυτοί περιλαμβάνουν τον ΦΠΑ και τους “έμμεσους φόρους”, προσαυξήσεις που παίρνουν το κόστος του καυσίμου και σχεδόν το διπλασιάζουν για τον τελικό καταναλωτή. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, έχει αρκετά υψηλό ΦΠΑ για τα δεδομένα της Ένωσης: Μόνο τρεις χώρες (η Δανία, η Σουηδία και η πτωχευμένη Ουγγαρία) έχουν μεγαλύτερο, ενώ άλλες τέσσερις έχουν τον ίδιο: 23%. Ξεχωρίζει, όμως, και στους έμμεσους φόρους: Σύμφωνα με τη λίστα, μόνο τρεις χώρες χρεώνουν υψηλότερα τέλη στη βενζίνη (στο ντίζελ και στο πετρέλαιο θέρμανσης είναι αλλιώς τα πράγματα, αλλά εδώ θα επικεντρώσουμε στη βενζίνη) από ό,τι η Ελλάδα. Σ’ αυτόν εδώ  το χάρτη μπορείς να δεις τι συμβαίνει με τους φόρους στα καύσιμα των αυτοκινήτων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Για περισσότερες λεπτομέρειες κοίταξα αυτό εδώ το (μεγαλύτερο) Excel που περιέχει όλες τις μετρήσεις τιμών προ και μετά φόρων που έχουν γίνει από το 2005 στις χώρες της ΕΕ. Επειδή είναι λίγο χαώδες το φύλλο, διάλεξα έξι από αυτές, και για κάθε μία απομόνωσα την πρώτη μέτρηση του Απρίλη κάθε χρόνου (έτσι, τυχαία), και έφτιαξα έναν μικρότερο πίνακα, που μπορείς να δεις εδώ. Προέκυψε το εξής διάγραμμα:

(είναι το πρώτο διάγραμμα που έφτιαξα ποτέ με το Google Docs, γι’ αυτό λίγο άτεχνο και όχι πολύ σαφές, οπότε εξηγώ παρακάτω το τι και το πώς)

Read more