Η Αγαπητή Σουηδέζα Είναι Αγαπητή: Αυτό Δε Σημαίνει Ότι Έχει Δίκιο

Εδώ και λίγες δεκάδες ώρες κάνει το γύρο των Ελληνόφωνων Ίντερνετς αυτό εδώ το άρθρο της εκ Σουηδίας ορμώμενης Καΐσα Έκις Έκμαν (ελπίζω να το γράφω σωστά) η οποία ταξίδεψε πρόσφατα στην Ελλάδα και έγραψε σε μεγάλη εφημερίδα της χώρας τη γνώμη της γι’ αυτά που είδε. Μπορείς να διαβάσεις μια Ελληνική μετάφραση εδώ (δεν μπορώ να κρίνω την ποιότητά της, γνώστες των Σουηδικών μπορούν να με διαφωτίσουν).

Πήγαινε και μετά τα ξαναλέμε, περιμένω.

Λοιπόν: Η γνώμη της είναι, λίγο πολύ, όσα λέει το “κίνημα” των αγανακτισμένων, η αριστερά, η δεξιά, όλοι οι υπερασπιστές της Ελληνικής αθωότητας σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία που μας πολεμάνε δηλαδή, αλλά απέκτησε δυναμική και συζητιέται πολύ επειδή ο άνθρωπος που τα γράφει είναι μια ξένη, και δη από τη σοσιαλιστική Σουηδία, και άρα ουδέτερη, και άρα πιο αξιόπιστη.

Τα επιχειρήματα είναι τα γνωστά: Οι Έλληνες δεν είναι τεμπέληδες, δουλεύουν πιο πολύ απ’ όλους τους Ευρωπαίους, πληρώνονται ψίχουλα, τα δάνεια δεν χρησιμοποιούνται για το καλό του λαού αλλά κρύβονται και χάνονται και κανείς δεν ξέρει πού πάνε, και η χώρα υποφέρει στη θηλιά του ευρώ που δεν υποτιμάται κατά βούληση, τα γνωστά. Το πρόβλημα με όλα αυτά, φυσικά, είναι ότι αν και περιέχουν και αλήθειες, πρόκειται για αλήθειες μισές, και άρα παραπλανητικές, και άρα ανακριβείς.

Read more

Η Γερμανική Οικονομία Και Τα Κόπρανα: Μια Ανάλυση

Ο Μάικλ Λιούις είναι αυτός ο δαιμόνιος Αμερικανός δημοσιογράφος που έχει πάρει σβάρνα όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες που βρίσκονται ύπο πτώχευση και γράφει την πονεμένη τους ιστορία στο περιοδικό Vanity Fair. Έχει γράψει για την Ισλανδία, την Ιρλανδία και, βεβαίως, σε ένα θαυμάσιο άρθρο με κεντρικό άξονα το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και το τελικό συμπέρασμα ότι είμαστε ένας λαός υπό “πλήρη ηθική κατάρρευση”, την Ελλάδα. Για το προηγούμενο τεύχος ο Λιούις είπε να πάει στην άλλη πλευρά της ιστορίας, και ταξίδεψε στη Γερμανία, που με τα λεφτά της συντηρεί κατά μία έννοια όλες τις προηγούμενες χώρες. Είναι άρθρο πολύ μεγάλο και ωραίο, και σου συστήνω να το διαβάσεις όλο. Αποκάτω σου έχω έξι χαρακτηριστικά αποσπάσματα, τα πιο ζουμερά, ξεκινώντας από αυτό που περιγράφει την εμμονή των Γερμανών με τον κώλο, τα σκατά, και οτιδήποτε γίνεται κοντά στην απόληξη του παχέος εντέρου, η οποία ο συγγραφέας πιστεύει ότι εξηγεί τα πάντα για τη μενταλιτέ τους ως λαού.

Read more

Δεν Καταλαβαίνω Τί Συμβαίνει

Μερικές φορές υπάρχουν πιτσιλιές γύρω από τη λεκάνη της τουαλέτας του γραφείου σου ή του σχολείου σου ή οποιουδήποτε άλλου δημόσιου χώρου, σταγονίδια στο πάτωμα άγνωστης προέλευσης. Σχεδόν πάντα πείθεις τον εαυτό σου ότι αυτές οι σταγόνες είναι νερό. Αν σε ρωτήσει κάποιος «τι είναι αυτά;» θα απαντήσεις «νερά».

Δεν είναι νερά.

Δε μπορεί να είναι νερά.

(πώς θα μπορούσε; πόσο δηλαδή να πιτσιλάει το καζανάκι; και μόνο προς τα μπρος;)

Είναι κάτι άλλο, που βγήκε μέσα από κάποιον άλλο, και άμα το πατήσεις θα το πάρεις μαζί σου για πολλά πολλά βήματα, αλλά δεν θέλεις να το σκέφτεσαι, δεν θέλεις καν να μπεις στη διαδικασία να το σκεφτείς κι έτσι λές:

«Νερά».

Η πτώχευση της Ελλάδας, επιλεκτική ή μη, δεν είναι ένα ενδεχόμενο –είναι μια πραγματικότητα. Συμβαίνει τώρα που μιλάμε (δοκίμασε, αν είσαι επιχείρηση, να πάρεις λεφτά από τράπεζα, όχι δοκίμασε), απλά δεν έχει βρεθεί ακόμα ο πιο ανώδυνος τρόπος για να ανακοινωθεί επισήμως. Τη βλέπουμε την πτώχευση, την κοιτάμε κάθε μέρα. Είναι σταγόνες στο πάτωμα, δίπλα στη λεκάνη.

Και δε θέλουμε να σκεφτούμε τί είναι αυτό που κοιτάμε.

Read more