Μια επιλογή από τις τελευταίες μου βόλτες στα Ίντερνετς. Διαβάζονται καλύτερα με το Instapaper σε iPad, αλλά μπορείς να τα διαβάσεις και στο κινητό σου, ή ακόμα και στο web. Νάτα:
OK, λοιπόν, είναι σαφές ότι δεν σου άρεσε. Τα πρώτα σχόλια για το νέο tovima.gr, την online εκδοχή της ημερήσιας εφημερίδας που έκλεισε πριν από λίγους μήνες, είναι πολύ αρνητικά, και δικαιολογημένα: Πρόκειται για ένα άσχημο, κακότροπο site. Αλλά διαφωνώ με κάποιες από τις αντιρρήσεις άλλων, ενώ έχω και μερικές εντελώς διαφορετικές, δικές μου.
Το πιο έντονο χαρακτηριστικό του redesign, βεβαίως, είναι η απόλυτη (και σχετικά τυφλή) αντιγραφή του design του Huffington Post, τόσο στην πρώτη σελίδα, όσο και στις επιμέρους σελίδες των κατηγοριών. Η αντιγραφή αυτή καθαυτή είναι κατακριτέα μόνο για την έκτασή της (το έκαναν υπερβολικά ίδιο), καθώς τα έχουμε πει αυτά, παρθενογένεση δεν υπάρχει, κι αν είναι να αντιγράψεις αντίγραψε απ’ τους καλύτερους και τα τοιαύτα. Το “ΒΗΜΑ”, όμως, αντέγραψε ολοκληρωτικά το χειρότερο χαρακτηριστικό του πολύ πετυχημένου HuffPο: το χαώδες design με τα πολύχρωμα fonts και το τεράστιο μήκος. Και, αν και πρόκειται για κίνηση που κατά τη γνώμη μου είναι λανθασμένη, δεν είναι το σημαντικότερο πρόβλημα. Το design γενικότερα είναι πράγμα υπερεκτιμημένο από όσους ασχολούμαστε με τα Ίντερνετς (και το ίδιο ίσχυε και στα έντυπα): Ο αναγνώστης στην πραγματικότητα ενδιαφέρεται πολύ λιγότερο για την αισθητική και την λειτουργικότητα του design ενός προϊόντος από ό,τι φανταζόμαστε εμείς. Αυτό έχει να κάνει με την παιδεία και την αισθητική του αναγνώστη, και αποδεικνύεται από την επιτυχία των ειδησεογραφικών σκουπιδοblogs στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Βεβαίως πρέπει εμείς που υποτίθεται ότι ξέρουμε καλύτερα να φτιάχνουμε πράγματα όμορφα και λειτουργικά για να εξυπηρετούμε τον αναγνώστη με τρόπο που ίσως δεν καταλαβαίνει συνειδητά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ένα site με το σχεδιασμό του νέου “ΒΗΜΑτος” (δόκιμο;) θα αποτύχει μόνο και μόνο εξαιτίας του design. Πιστεύω πως το σημαντικότερο πρόβλημα δεν είναι το ότι αντέγραψαν το design του HuffPo -είναι το ότι δεν αντέγραψαν το περιεχόμενό του.
Διαβάζοντας το νέο “ΒΗΜΑ” βλέπεις ότι το περιεχόμενο περιλαμβάνει δύο πράγματα: Ειδήσεις και απόψεις. Είναι το υλικό που διαβάζεις σε μια εφημερίδα, και είναι για τα δεδομένα του φτωχού Ελληνικού Ίντερνετ σε γενικές γραμμές αξιόλογο και υψηλού επιπέδου (έστω κι αν κάποιες κατηγορίες είναι ακόμα άδειες). Αλλά το Huffington Post είναι άλλο πράγμα. Έχει μεν απόψεις, αλλά δεν παράγει πολλές ειδήσεις. Δεν παράγει δημοσιογραφία. Είναι aggregator: Μαζεύει ειδήσεις, απόψεις, βιντεάκια, tweets και οτιδήποτε άλλο γίνεται στο Ίντερνετ, εκατοντάδες πραγματάκια κάθε ημέρα, και τα συγκεντρώνει σε ένα μέρος. Γι’ αυτό δικαιολογείται και η αισθητική του τσίρκου: Επειδή μαζί με τις ειδήσεις για την πολιτική και τα νέα από τη Λιβύη έχει και το νέο τραγούδι της Λέιντι Γκάγκα και τις τελευταίες δηλώσεις του Τσάρλι Σιν και βιντεάκια με γατάκια. Δεν είναι “εφημερίδα” με την κλασική, σοβαροφανή, ελκυστική μόνο στους άνω των 50 Ελληνική έννοια. Είναι κάτι άλλο.
Ο πρώτος κανόνας των Ίντερνετς: Δεν απαντάμε στα τρολ.
Είναι το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να βάλεις στο μυαλό σου πριν αρχίσεις να ασχολείσαι με τα σάιτς και τα φέισμπουκ και τα τουίτα. Ποτέ δεν απαντάς στα τρολ. Ο Πέτρος Τατσόπουλος είναι ένας καλός συγγραφέας, παλιός συνεργάτης στο «Esquire», πολύ συμπαθής και αξιοσέβαστος, και είναι και ο παρουσιαστής του καλού ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΙ «1821». Και αυτές τις τελευταίες μέρες περνάει ζόρια, δέχεται επιθέσεις, βλέπει το όνομά του να σέρνεται στο βούρκο από ανθρώπους που ζουν στο βούρκο. Γιατί έκανε ένα μεγάλο λάθος. Παραβίασε τον πρώτο κανόνα των Ίντερνετς. Απάντησε στα τρολ.
Πρώτον, τα νέα: Η AOL πριν από λίγες ώρες ανακοίνωσε ότι αγοράζει το Huffington Post με 315 εκ. δολάρια. Η Αριάνα Χάφινγκτον γίνεται διευθύντρια όλων των sites του ομίλου, πράγμα που δεν ενθουσίασε τους πάντες. Αλλά εγώ άλλα ήθελα να σου γράψω: Την περασμένη Δευτέρα το Βusiness Insider διέρρευσε ένα Powerpoint με 58 slides που περιγράφει τον “AOL Way”, μια στρατηγική για τη βελτίωση των επιδόσεων των websites της AOL που βασίζονται στην παραγωγή περιεχομένου. Δεν ξέρω πόσα από αυτά που γράφει μέσα συμπεριλάμβαναν το HuffPost στη συλλογιστική και πόσο συνεισέφερε η (Ελληνίδα) Αριάνα στη σύνταξή του, αλλά μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ, είναι συναρπαστικό ανάγνωσμα για οποιονδήποτε ασχολείται επαγγελματικά με το Ίντερνετ, και χρήσιμο για πολλά συμπεράσματα. Να μερικά που έβγαλα εδώ:
Το The Daily είναι η νέα εφημερίδα του παππούλη Ρούπερτ Μέρντοχ και, όπως προφανώς έχεις μάθει, κυκλοφορεί μόνο στο iPad. Κυκλοφόρησε χτες, την κατέβασα (από το αμερικάνικο App Store –στο Ελληνικό δεν υπάρχει), τη διάβασα, και έχω να πω τα εξής:
Αυτό το πράγμα δεν είναι εφημερίδα. Είναι ένα κανονικό περιοδικό, με πολλές φωτογραφίες, σχετικά μικρά κείμενα, multimedia υλικό και στήσιμο που θυμίζει αρκετά από τα περιοδικά που έχουν εμφανιστεί στο iPad (και είναι και ίσως και λίγο καλύτερο από κάποια). Το εντυπωσιακό πράγμα, κι αυτό που παρατηρείς πρώτο, είναι ότι μιλάμε για πολύ υλικό. Το The Daily είναι σε μέγεθος σχεδόν ολόιδιο με τα Esquire και τα Vanity Fair εκεί έξω. Κι εκείνα ανανεώνονται κάθε μήνα. Το The Daily θα ανανεώνεται κάθε μέρα. Βέβαια, αυτό δεν αλλάζει το ότι το μεγαλύτερο μέρος του υλικού θα ανανεώνεται μία φορά τη μέρα, έτσι μοιραία θα διαβάζεις τα κυρίως χτεσινά νέα, όπως γίνεται με τις εφημερίδες.
Το περιεχόμενο, βεβαίως, δεν είναι κάτι σπουδαίο. Είναι ελαφρύ, με θέματα που περιλαμβάνουν Αιγύπτους και χιόνια και άλλες σημαντικές ειδήσεις, αλλά έχουν και διάφορα άλλα ελαφρολαϊκά, όπως μια έρευνα που ανακάλυψε ποιο ζώδιο προκαλεί τα περισσότερα τροχαία ατυχήματα (ο Παρθένος), μπόλικα νέα για σελέμπριτιζ, λίγη μόδα, πολλά αθλητικά, ακόμα και σταυρόλεξο και σουντόκου έχει. Οι εξυπνακίστικοι τίτλοι το κάνουν να μοιάζει λαϊκό, δε, όχι τελείως πατσαβούρι, αλλά όχι και πολύ σοβαρό. Το πιο συναρπαστικό πράγμα που έμαθα διαβάζοντάς το ήταν ότι το παιδάκι από το Modern Family, ο χαζούλης γιος του Φιλ, στην πραγματικότητα είναι μέλος της MENSA.
Δεν απευθύνεται στο κοινό των New York Times ή του New Yorker –ή σε εμένα-, αυτό είναι σίγουρο.
